Wie had ooit kunnen denken dat dit gedichtje dat ik ruim 20 jaar geleden schreef als opdracht tijdens mijn opleiding als relaxatietherapeute zo een diepgaand transformatieproces in gang zou zetten!
Dit gedichtje ontsproot vanuit een zielsdiepe plek in mijn hart en heeft me als een betoverende mantra begeleid op mijn pad naar zelfbewustzijn en ontspanning in mijn leven. Het heeft me als het ware helpen ontwaken uit een soort schijnwerkelijkheid…
Het begin van een lange reis
Op het moment dat ik het gedichtje schreef geloofde ik nog net zoals het grootste deel van de mensen om me heen dat de dingen die belangrijk waren allemaal tastbaar en meetbaar dienden te zijn…zoals succes en aanzien die je kon vergaren aan de hand van diploma’s, materiële welvaart, huisje, boompje, tuintje,…
De leegte die er diep van binnen voelbaar was hierdoor, was tot op dat moment nog behoorlijk goed gecamoufleerd. Toch was ze al wakker genoeg om in het gedichtje naar boven te borrelen, als een voorbode van een gigantische omwenteling.
Een omwenteling die op de dag van vandaag nog steeds bezig is… het bleek een levenswerk te zijn 😊
Ik moet heel eerlijk toegeven dat het ondanks de vele dalen en minder leuke confrontaties met mezelf en mijn demonen, heel wat rijke ervaringen en vooral heel veel innerlijke rust, bewustzijn en liefde heeft opgeleverd in mijn leven.
Het is voor mij de reis van een schijnleven naar echt LEVEN!!!!
Leven vanuit authenticiteit, liefde en zachte kracht versus een leven vanuit manipulatie, onderdrukking, dader en slachtofferschap, angst en macht…
Een reis van gevangenschap, naar bevrijding!
Ontmaskerd schijngeluk
Ik herinner me nog als gisteren hoe ik me in die tijd weliswaar niet echt ongelukkig voelde, ik vond dat ik alles had wat een mens kon verlangen. Ik had een fantastisch diploma, een fulltime baan die goed betaalde, ik stond op het punt om te trouwen met de man waar ik van hield en we waren op zoek naar een huisje voor ons beiden om samen een gezinnetje te stichten. Op papier had ik alles om gelukkig te zijn en toch was er blijkbaar een diepe roep in mij naar het bevrijden van iets, het losbreken van beperkingen die ik op dat moment zelfs niet bewust kon benoemen. Het gedichtje ontstond na een meditatie waarin we de opdracht kregen om vanuit rust contact te maken met onze diepste verlangens…
Sinds die dag begon er een intense, met momenten vermoeiende, ontroerende, ontwapenende reis naar een meer bewuste en authentieke versie van mezelf.
Belichten van de schaduw
Op reis ontdekte ik heel wat verborgen blokkades, vastgeroeste overtuigingen, angsten, oude pijn en trauma’s van de kindertijd, mijn familielijn én zelfs vorige levens.
Ik ontdekte hoe veel moeite ik had om mezelf volledig te accepteren als wie ik was, ik verwachtte de perfectie en vond het vreselijk om met fouten of vergissingen om te gaan.
Mijn doorzettingsvermogen gebruikte ik vooral om tot in den treure te blijven investeren in dingen die echt niet meer bij me pasten, tot ik er bijna bij neerviel.
Ik was geweldig in het mezelf in bochten wringen en kon me als een kameleon aanpassen aan de omgeving, uiteraard is het vrij evident dat je op die manier jezelf makkelijk kwijt kan raken en ook ik heb dit aan den lijve mogen ervaren!
Ik was getraind op positief denken en ondanks het feit dat dit kenmerk me vaak heeft helpen overleven in mijn leven, had het als neveneffect dat een deel van mijn gevoelens geleefd mochten worden en anderen angstvallig werden weggestoken, voor mezelf en vooral voor de omgeving.
Ik geloofde in eerste instantie echt dat als ik maar goed genoeg mijn best deed ik een “goed” mens kon zijn, wat toen voor mij ongeveer hetzelfde betekende als een heilige zijn…
Mijn schaduw durven erkennen
Het was een hele opgave om deze schaduwkanten en nog vele anderen te DURVEN zien in eerste instantie, en van daaruit op zoek te gaan naar een manier om ze te leren erkennen, om te accepteren dat ze ook in mijn leven thuis hoorden om een bepaalde reden. En vooral om te leren beseffen dat als ik dat echt zou willen en bereid was om deze schijnveiligheden en schijnwaarheden los te laten ik ze ook echt stap voor stap zou kunnen transformeren en zo mezelf de toestemming te geven om steeds verder te ontwikkelen tot een telkens mooiere, echtere, authentiekere versie van mezelf!
Ik leerde stap voor stap ontdekken dat het er niet zozeer om ging om te voorkomen dat ik fouten maakte of viel, maar veeleer te leren uit deze fouten en weer op te staan.
Verborgen schatten bevrijden
Ik leerde het verschil ontdekken tussen (on)macht en kracht.
Ik leerde het verschil ontdekken tussen voelen en analyseren wat ik voel.
Ik leerde het verschil kennen tussen empathie en mezelf helemaal weggeven.
Ik leerde het verschil kennen tussen altruïsme en gebrek aan zelfliefde.
Ik leerde het verschil kennen tussen egoïsme en gezonde eigenwaarde.
Ik leerde de waarde zien van onzichtbare rijkdom zoals zelfontplooiing en -bevrijding, zoals intuïtie, zoals zelfliefde, zoals doorleefde wijsheid en ervaring,…
Ik ontdekte de verborgen krachten van mijn lichaam, mijn gedachten…
Ik ontdekte een hele onzichtbare wereld en een diepe verbondenheid met de aarde en het hele universum.
Ik ontdekte beetje per beetje mijn eigen creatiekracht en de wet van de aantrekking
En nog zo veel meer!
Stap voor stap nam ik de regie over mijn eigen leven weer over, stap voor stap doe ik dat nu nog steeds…
In volgende artikelen deel ik graag een aantal van mijn avonturen in deze geweldige ontdekkingstocht en hoop ik ook jou te inspireren om op zoek te gaan naar je eigen verborgen schatten!