Dader slachtoffer thematiek binnen de relatie…

Iets wat me zolang ik me kan herinneren al bezig houdt.

En dan vooral het daderschap van de man naar de vrouw toe en de onverklaarbare verantwoordelijkheid die ik er zelf altijd in ervaren heb om de dader te begrijpen, vergeven, lief te hebben door het mooie te blijven zien…

Wat heb ik veel deuken opgelopen op die manier, wat heb ik lang geworsteld om hier een gezond evenwicht in te vinden… Hoe ontnuchterend, confronterend en tegelijkertijd wat een opluchting om daar een nieuwe diepere laag in te mogen ontdekken.

Zelf heb ik vaak vanuit het standpunt van het slachtoffer in de wereld gestaan, de daders die over mijn grenzen gingen, me fysiek, mentaal of emotioneel pijn deden, me onderdrukten, me klein hielden, de man waar ik innerlijk zo bang van was en op veel diepere laag heel erg boos…

 Om te overleven ging ik naar deze zelfde dader de rol als held op me nemen, ik zag de pijn vanwaaruit de dader handelde en ging vanuit begrip voor die pijn de dader beschermen, hem zoveel liefde, aandacht en zorg geven in de hoop om hem te “redden” van deze diepe pijn, waar hij evenzeer onder leek te lijden dan ik.

Deze houding maakte het voor mezelf onmogelijk om er mijn eigen verantwoordelijkheid volledig in te kunnen zien en mezelf te bevrijden van dit patroon.

Ik was mede oorzaak om dit patroon in stand te houden.

Meer nog, onbewust lokte ik het uit,…

Mijn eigen diepgewortelde angsten, walging, boosheid, pijn, verdriet,machteloosheid ivm “de man” waarmee ik geboren ben. Eeuwenlange inprenting in mijn celgeheugen, uit eigen vorige levens, uit familielijnen, het collectieve geheugen van miljoenen vrouwen door de eeuwen heen…

 Dit onzichtbare gif dat ik in mijn celgeheugen met me meedraag straalt als een gigantische straal voor me uit en zoals een magneet nu eenmaal doet trek ik op onweerstaanbare manier net die dingen waar ik zo bang voor ben aan in de mannen om me heen…

Doordat het een onzichtbaar mechanisme is zie ik helaas jaren alleen maar de resultaten van deze aantrekkingskracht in de vorm van misbruik, vernedering, pijn, verachting, afwijzing, niet gezien worden als wie ik ben, straf, onderdrukking, oordeel, geweld,manipulatie…

Lieve lieve man, wat spijt het me dat ik deze acties van jou gevraagd heb (op energetisch niveau) vanuit onwetendheid, blindheid en een heel diep onderliggend verlangen om deze dingen zichtbaar te maken en ze zo ook weer te helpen oplossen of transformeren…

 Uiteraard is het niet ok om over mijn grenzen heen te gaan, om me te vernederen, om geen rekening te houden met mijn verlangens en dat zal ik ook nooit meer toelaten als het enigszins binnen mijn mogelijkheden ligt.

Toch begrijp ik nu waarom je soms wel stopte met het gedrag toen ik uiteindelijk leerde om mijn stem te gebruiken en je te vragen om te stoppen, maar uiteindelijk begon het verhaaltje uiteraard weer terug opnieuw… Mijn cellen lokten het uit, weet ik nu…

Mijn onzichtbare magneet die zo overtuigd was van haar eigen zwakte, haar schuld, haar minderwaardigheid,…

Wat zie ik nu dat ik jaren op zoek ben gegaan naar die ideale man, diegene die me kon “redden” en bevrijden uit deze kluwen. Die ene die me zou respecteren, zou waarderen, die me kon erkennen als wie ik was zodat ik helemaal vrij in mijn eigen vrouwelijkheid kan en mag gaan staan. Volledige overgave, het leven ten volle door me heen laten stromen en creëren vanuit liefde vanuit die oerkracht die voelbaar is tot in mijn ziel…

Nu weet ik dat ik op zoek was naar mezelf, de man in mij, die me de veilige basis kan creëren door op de juiste moment de dingen aan te pakken die aangepakt dienen te worden, die opkomt voor mijn waarheid en de moed heeft om deze ook zichtbaar te maken naar buiten toe, die als een leeuw vecht voor mijn rechten en tegelijkertijd rechtvaardig onderhandelt en vrede schept in de wereld om me heen, de man die me optilt naar de beste versie van mezelf, waarin ik als vrouw helemaal open, ontvankelijk, liefdevol en in volledige overgave mag stralen. Vanuit zachte kracht…

Toegankelijk, vergevingsgezind, mild en ontvankelijk voor jou lieve man…

Mentaal, emotioneel, fysiek en sexueel open staan voor jou, je omarmen, ontmoeten, ontvangen en weten dat ik veilig ben… 

Deze openheid, deze overgave maakt het voor jou ook makkelijker om je masker te laten vallen, lieve man…

Als ik weiger om slachtoffer te zijn, omdat het geen zin meer heeft, omdat mijn cellen bevrijd zijn van die oude pijn, kan ook jij je masker laten vallen. Kan ook jij jezelf weer helemaal openstellen voor de diepten in je ziel en hoef je jezelf niet meer te bewijzen. 

Noch hoef je nog langer de frustratie en het verdriet te voelen van over mijn grens te gaan. Want weet je dat is iets dat ik onbewust altijd wel geweten heb, je wilde mij eigenlijk geen pijn doen, je handelde uit pijn, verdriet en zat gevangen in een kluwen van je eigen celgeheugen met demonen…

Het feit dat ik dit vroeger ook al zag was de reden waarom ik langer over mijn grenzen liet gaan en dacht dat het van me verwacht werd om gewoon nog meer van jou te houden, mild te zijn voor deze scahduwen en ze zelf op een mildere manier te leren dragen…

Doordat ik zo lang vast zat in dit “ondergaan” ,bleven de oude koplampen die op celniveau meeschenen steeds het zelfde gedrag uitlokken…

Sorry dat ik niet eerder in staat was om deze waarheid op dit niveau te zien en voelen.Waarschijnlijk zie ik zelfs nu het geheel nog niet en zitten er nog laagjes onder de laagjes die nu al wel zichtbaar zijn… maar voor nu wil ik graag mijn verantwoordelijkheid nemen voor dit stukje aandeel in dit spel en jou daardoor voor een deel van de schuld ontlasten.

Ik vergeef het ook mezelf omdat ik besef dat een leven op aarde met al zijn dualiteiten nu eenmaal inhoudt dat dingen eerst onzichtbaar zijn tot ze zichtbaar gemaakt kunnen worden, (h)erkend kunnen worden vanuit bewustzijn en dan langzaam kunnen transformeren.

Ik zie nu ook dat ik zo vaak een partner aantrok niet vanuit ware liefde , maar vanuit een aantrekking vanuit de pijn. Het was niet ik die de partner koos, maar de pijn koos je uit…

Zolang de pijnstukken en diepere lagen nog onzichtbaar waren voor mij lukte het nog enigszins om samen te leven in deze relatie, maar vanaf het moment dat ik bepaalde patronen ontdekte bij mezelf en deze ook ging aanpakken, veranderde mijn energie.

De aantrekking vanuit de pijnen viel weg en veranderde in een afstoten,… sorry voor de pijn die je daardoor misschien ervaren hebt en de afwijzing, misschien zelfs het besef dat er ergens iets “misgelopen” is door bepaalde dingen te doen die voor mij niet meer goed voelden en waarvan je waarschijnlijk zelf ook zag dat ze misschien minder liefdevol waren naar mij toe dan je graag had willen zijn…

Sorry voor de oneindige cyclus van zelfverwijten, minderwaardigheidsgevoel en versteviging van de innerlijke onzekerheid en pijn die de dader in jou weer voer gaf om toe te slaan… ten koste van jou lieve man… 

Uiteindelijk zijn we beiden niet zo verschillend, we zijn beide vanuit de rol van ‘slachtoffer’ van het verleden afwisselend in een rol van ‘dader’ of ‘held’ terechtgekomen op zoek naar die ware kracht… onszelf bevrijden van die eeuwige machtstrijd, tegen elkaar en tegen onszelf…

Het spijt me dat je door dit mechanisme misschien altijd het gevoel hebt gehad om niet goed genoeg te zijn voor mij, we wisten immers beiden dat de relatie voor beiden niet helemaal voldeed, logisch als ik begrijp dat de keuze niet op bewust niveau van onderlinge aantrekking gebeurde omdat onze zielsessentie en ons gekozen pad  hier op aarde zo goed bij elkaar past, maar eerder vanuit de magnetische aantrekking van ons beider zielenpijn…

en zelfs dat is nu iets waar ik nu dankbaarheid voor kan voelen, want zonder jouw bijdrage om mijn spiegel te willen zijn die deze partronen kon reflecteren zou er noit een uitweg zijn geweest uit deze cyclus van destructie en verraad.

Maar dat stuk is nu achter de rug en nu verdienen we beiden een leven vanuit vreugde, onvoorwaardelijke liefde en vervulling op alle mogelijke vlakken.

Daarom wens ik je oprecht die partner van je dromen, die ene die echt bij je past en die je waardeert precies om wie je bent en die je in je volledige potentieel en kracht kan omarmen.

Zodat jullie samen kunnen verdergroeien naar een hoger potentieel voor beiden, vanuit een gelijkgestemde, volwaardige, passende connectie tussen jullie twee. Een connectie die zowel op ziels- als op menselijk niveau perfect past als een puzzel en die je de voldoeding schenkt waarnaar je zo verlangde.

Maar voor nu wens ik je alvast te verlossen van die zware schuld die ik vanuit onwetendheid bij je versterkt hebt. Ik wil je graag bevrijden van de verantwoordelijkheid die ik ooit bij jou legde voor mijn pijn… jij was er niet verantwoordelijk voor… mijn eigen onzichtbare programmaties des te meer.

 

Ik ben dan ook onnoemelijk dankbaar dat deze programmaties steeds meer zichtbaar worden zodat ze me kunnen helpen om verlost te worden uit deze oneindige cyclus van geweld, onderdrukking en liefdeloosheid naar elkaar toe…

Dus lieve man, het ga je goed, ik beloof je om vanaf nu nog oplettender te zijn en bewust mijn eigen demonen en angsten onder ogen te komen zodat jij weer eindelijk de rol mag gaan spelen die je verdient… Als volwaardige partner, als krachtige man, in volle glorie, bevrijd van oude lasten en in staat om de wereld te veranderen!