Zichtbaarheid…
Wat heb ik met dit thema geworsteld in mijn leven!
Al vrij jong ontdekte ik dat ik precies toch wel een andere kijk had op de wereld dan de mensen om me heen.
Ik hield van dingen die anderen niet zagen, waar ze niet in geloofden en waar ze mij zelfs de boodschap in gaven dat die dingen alleen maar bestonden in mijn fantasie.
Ik zag de ware kern en de ziel van de mensen om me heen, ik zag hun potentieel, hun diepste verlangens en hun ware gevoelens en aard. En laat me er heel duidelijk over zijn dat dit meestal niet overeen kwam met wat ze toonden aan de buitenwereld.
Ik was het naïeve, idealistische meisje, dat overal het goede in zag en dat met haar hoofd in de wolken een enorme verbinding had met de onzichtbare wereld.
Het kleine zichtbare ik-je
Als heel klein kind stonden mijn voeten nog op de grond, maar al snel had ik door dat mijn kijk op de dingen niet als “normaal” werd gezien, dat door anderen werd ontkend wat ik zag, dat de omgeving me steeds meer wilde kneden naar vorm van al de anderen… wat in mijn ogen saai, levensloos, mistroostig, beangstigend , teleurstellend, onveilig en gewoon helemaal niet leuk aanvoelde…
De omgeving noemde dit realistisch zijn…, me klaarstomen voor de echte wereld waar je hard moest zijn en je mannetje moest staan, waar er geen plaats is voor magie, diep vertrouwen en de hemel op aarde creëren.
Telkens ik vol enthousiasme weer een van mijn verwonderingen over de schoonheid van de wereld uitte werd het van tafel geveegd met een heleboel tegenargumenten waaruit bleek dat de wereld niet zo mooi was, dat mensen slechte wezens zijn die elkaar en die wereld stuk maken vanuit hebzucht en drang naar macht.
Telkens ik openbloeide van verwondering over de magie van de wereld werd er een saaie wetenschappelijke verklaring opgeplakt die naar mijn gevoel niet helemaal klopte en de magie weer volledig ontkrachtte.
Elke keer ik vol verwondering de schoonheid ontdekte in iets dat door anderen als “slecht” werd bestempeld, werd voor elk positief ding dat ik vond,10 anderen geopteerd die eerder bezwarend waren.
Wat vond ik die wereld vermoeiend, wat voelde ik me een vreemde eend in de bijt, wat miste ik die wereld waar ik vandaan kwam en die ik nog zo levendig kon herinneren, die wereld waar liefde de grootste drijfveer is, waar creëren een makkie is ,waar magie, kracht, en diepe verbinding hand in hand gaan.
Ik wist perfect hoe David of Don Quichote of Jean d’Arc, of Jezus zich gevoeld moesten hebben… Het leek onbegonnen werk, en om mezelf te beschermen en om verdere energieverlies en teleurstelling te voorkomen ging ik steeds meer zwijgen…
De reis naar onzichtbaarheid…
Niet meer zeggen wat ik zag, niet meer zeggen hoe ik de dingen aanvoelde, niet meer proberen om anderen een beetje van deze magie te laten ervaren… Ik voelde me teleurgesteld en gefaald… Het was me weer niet gelukt… ( toen begreep ik nog niet wat ik daarmee bedoelde, later werd me duidelijk dat ik me heel goed herinnerde dat ik in vorige levens meermaals niet in mijn missie was geslaagd en daar nog steeds heel wat angsten, teleurstelling en pijn en zelfs frustratie en boosheid van in me droeg,…)
Die wereld die ik zo levendig voelde en die zoveel echter en veiliger en passender voelde, dan de versie die de zichtbare wereld me wilde doen geloven dat normaal was, verdween langzaamaan naar de achtergrond, naar wat de omgeving noemde “mijn levendige fantasie”.
En de teruggetrokken, stille muis, die liever in een hoekje een boek ging lezen of op haar kamertje haar eigen wereld creëerde was geboren…
Fase 1 van de onzichtbaarheid was begonnen …
Onzichtbare geschenken
Ik communiceerde als kleintje al met Jezus en met engelen, ik voelde energieën en had mijn eigen techniekjes om mijn gevoel en gedachten te zuiveren iedere avond voordat ik slapen ging. ’s Nachts maakte ik reizen, naar plekken waar ik me zo thuis voelde en waar ik voeding en onderricht ontving… Ik kon als kind perfect aanvoelen dat er verschillende soorten dromen waren en dat ik soms voor en groot deel niet meer aanwezig was in mijn lichaam ’s nachts, ik voelde me ook regelmatig weer landen ’s morgens.
Ik ervoer regelmatig sensaties in mijn lichaam die ik niet kon plaatsen.Als ik vroeg wat het betekende als ik trillingen en tintelingen voelde in mijn lichaam werd er ook een plausibele uitleg aan gegeven maar toch voelde iets in mij dat het niet helemaal klopte.
Ik merkte al snel op dat ik met mijn gedachten dingen kon beïnvloeden en was er een krak in om bewust” ziek” te worden wanneer ik behoefte had aan rust. Met 40 graden koorts, alles erop en eraan. Ik had weer een nieuwe vluchtweg ontdekt om te overleven in die wereld die nog steeds niet de mijne voelde…
Ik was dol op de energie die in de natuur voelbaar was, net als die in kerken ( waar ik achteraf van leerde dat ze op leilijnen staan die enorme krachtplekken vormen). Ik genoot van de boeken, de muziek en de tv, waar ik wel ongestraft mee kon gaan in de wereld van magie, liefde, verwondering, pracht en praal en de oneindige grootsheid van de menselijke geest.
Steeds vaker en steeds langer ging ik me uit de “echte” wereld terugtrekken, achteraf ging ik begrijpen dat dit me ook niet gelukkig zou maken. En toch heeft deze actie, deze weigering om helemaal mee te gaan in de waanzin van de wereld om me heen, me beschermd tegen het verdrinken in die wereld!
Het was net het in stand houden van de magie, fantasie, oneindige mogelijkheden en veilige liefdevolle omgeving voor mezelf die ervoor gezorgd heeft dat ik mijn idealisme, mijn optimisme en mijn verwondering nooit echt heb verloren. Zelfs in de meeste duistere perioden van mijn leven, in mijn beleving waren het er behoorlijk wat, kon ik daar troost vinden. Daar werd ik begrepen, daar was er wat ik zo essentieel vond en waar ik zo naar snakte… die onvoorwaardelijke liefde en hoop en vertrouwen op een mooie toekomst en vooral ook een prettig NU.
Energie is overal
Achteraf besef ik dat ik ook als klein kindje al onbewust in staat was om genezende energie te sturen naar mensen om me heen, maar vooral naar dieren in die periode. Ik was een magneet voor dieren, vooral diegene die zich niet helemaal goed voelden en troost en energie kwamen halen. Ik herinner me nog levendig hoe ik me voelde toen 1 van mij grootmoeders mijn reddingspoging van een vogeltje letterlijk de nek omwrong… Ik was compleet perplex, razend, boos, teleurgesteld, en intens verdrietig… ik geloofde echt dat het vogeltje nog een kans maakte…
Maar daar kwam fase 2 van onzichtbaarheid in werking… niet meer openbaar tonen wat ik deed, me dan maar in t geniep verstoppen en zeker niet meer met de grote mensen spreken over mijn reddingsacties…
Als driejarig kind “wist” ik dat mijn doodzieke neef zou genezen en zou ontwaken uit zijn coma, ik snapte niet waarom al die volwassenen dat ook niet zo zeker konden weten… daar zat een kleine healer in mij, die op dat moment nog perfect in harmonie samenwerkte met de beschikbare hulpbronnen en krachten om me heen. Onzichtbaar maar wel reëler dan wat dan ook…
Toen op mijn 11 jaar tijdens de catechese de priester niet beter wist dan me te vertellen dat wat ik bidden noemde en communiceren met Jezus, dat dat niet meer was dan mijn fantasie, toen was het verhaal helemaal compleet… toen kwam fase 3 van de onzichtbaarheid in werking en ging ik ook niet meer vertellen over deze dingen. Erger nog ik ging alles ver weg duwen in een hoekje en ze ook meer onzichtbaar maken voor mezelf.
De enige momenten dat het nog naar boven kwam was als ik helemaal opging in muziek, een film een boek of ’s nachts in mijn dromen.Met kerstmis, ieder jaar. Op onbewaakte momenten in de natuur, op momenten dat mijn hart zo overliep dat ik het niet meer kon tegenhouden en er vanzelf energie ging stromen,…
Maar iets dat wel de rode draad werd, het was allemaal in “het geniep” als een dief in de nacht, vanuit onzichtbaarheid…
Overleven zoals het kan
Ik bleef vluchten in mijn fantasie, creëerde ganse verhalen en avonturen in mijn hoofd, levensecht. En in het “echte” leven ging ik op zoek naar antwoorden, ik wilde de wereld begrijpen, ik wilde leren, zoveel ik kon…
De wetenschapper in mij ging dus helemaal vrijuit en voor de rest deed ik wat er van me verwacht werd. Echt leven kan je het niet echt noemen, laat staan dat ik mezelf echt liet zien. In die periode wist ik zelfs niet meer echt wie ik was, hoe zou ik me dan kunnen laten zien?
Na wetenschappen in het humaniora en een wetenschappelijke studie ( kine), kwam ik tot de concusie dat daar ook niet de antwoorden te vinden waren die ik zocht. Al die bewijzen die na een paar jaar weer weerlegd werden door andere bewijzen, al die testjes die bepaalden dat mensen doodziek waren terwijl ze in realiteit toch nog behoorlijk wat levenskwaliteit hadden, al die stempels die met zoveel zekerheid,voor t leven werden uitgedeeld en die naar mijn gevoel niet klopten,…
Pff weer een teleurstelling in de wereld, weer pasten mijn idealen compleet niet met de wereld waar ik in terecht kwam en ook weer koos ik er godzijdank voor om mijn schup af te kuisen. Nadat ik alles had gedaan wat er in mijn macht lag om toch een beetje meer vertrouwen, menselijkheid en een holistischere blik op de dingen achter te laten bij mijn collega’s en op mijn werkplek. Ik heb geprobeerd om zichtbaar te blijven in wat ik belangrijk vond en als waarheid aanvoelde en heb verschillende keren discussies gehad met dokters en leidinggevenden omdat ik bepaalde dingen weigerde te doen, ik heb een heel klein beetje een cultuurverschuiving mogen helpen veroorzaken en tochhad ik nog steeds dat onveilige, angstige, wantrouwige gevoel over me hangen dat nog steeds maar een klein beetje van mezelf liet zien en dat was al te veel voor de omgeving om te slikken!
In die kineperiode kwam ik terug opnieuw in contact met het voelen van energie die uit mijn handen en hart stroomde als ik mensen behandelde. Ik “wist” meestal gewoon waar de echte oorzaak van het letsel lag en kon mensen met woorden en daden en energetisch dieper raken dan ik zelf voor mogelijk hield. Ik geloofde soms zelf niet helemaal wat ik zag gebeuren, ik probeerde er de stempel toeval op te plakken en hield dat stuk zelfs een deel onzichtbaar voor mezelf.
Ook leerde ik in die tijd dat ik kon voelen en zien wanneer iemand mocht overgaan, op 1 of andere manier wist ik ook perfect wat ik hoorde te zeggen of doen om de laatste angsten en weerstanden bij die personen weg te halen en waren ze de dag nadien overleden als ik weer langskwam. Later werd dit verder uitgebreid naar het helpen afwerken van oude stukjes bij bejaarden en dementerenden in een rusthuis en ook daar werd ik gestuurd door iets dat groter en wijzer was dan mijn kleine ikje…
Maar ook daar was het meestal in t geniep, in stilte, onzichtbaar dat ik hier mee aan de slag ging. De angst om beoordeeld te worden zat er goed in. Ik vond de juiste woorden niet, was bang om niet begrepen te worden en achteraf gezien maar goed dat ik in die tijd nog mooi zweeg,… de kans dat mensen hadden begrepen wat ik wilde vertellen was heel klein geweest en de kans dat ik zou stoppen met doen wat ik deed was heel groot 😉
In die periode kwam het helder weten ook extreem fel terug: ik wist gewoon wat er in mensen omging, ik zag wat hen bezighield, wat ze voelden en zelfs meestal ook wat ze nodig hadden. Dat was voor mij zo evident dat ik er eerst heel erg onvoorzichtig mee omsprong en gewoon zei wat er in me opkwam: tot er een aantal mensen openlijk tegen me gezegd hebben dat ze schrik van me hadden, dat ze het eng vonden en me niet meer durfden aankijken omdat ze dachten dat ik door hen heen keek… nu… om eerlijk te zijn deed ik dat ook…
Maar ook hier ging ik weer kiezen voor onzichtbaarheid en de geschenken die ik zelf ontving om anderen te mogen helpen wegsteken ipv er op een andere manier mee te leren omgaan.
De weg van overleven naar LEVEN
Rode draad in mijn leven is wel dat ik er uit angst telkens weer opnieuw voor koos om te dimmen, om in stilte in mijn eigen wereldje verder te leven en niet meer te delen wat ik te delen had… Ik ging me liever onzichtbaar maken en mensen de kans om iets moois te ontvangen ontzeggen dan het risico te lopen om erop “afgerekend” te worden en mensen af te schrikken.
In die periode kwam ik ook in aanraking met reiki, energiewerk, yoga en meditatie, visualisatie en ging me daar helemaal in verdiepen en zelfs wegvluchten voor een deel. De onzichtbare wereld die voor mij weer zichtbaarder en tastbaarder werd, werd mijn ideale vluchtplek om me goed te voelen. Sommige van deze dingen bleven, en anderen voelden na een tijdje niet meer passend en liet ik weer los om ze in een andere vorm weer terug te vinden… Nog meer passend bij wie ik ben!
In het mini durfde ik af en toe iets delen over waar ik mee bezig was en zo hier en daar stond er iemand voor open en mocht ik daar voor een groter deel mezelf zijn. Maar de grote massa bleef achterdochtig, vond het allemaal maar hocus pocus en bullshit en ik ging weer meer zwijgen, hup weer terug in de schelp…
Een paar jaar geleden heb ik voor mezelf de knoop doorgehakt en beslist dat als ik me dan niet verstaanbaar of zichtbaar kon maken als wie ik echt was, dan zou ik me al wat meer zichtbaar gaan maken als een deel van wie ik was..
Dus daar ging ik me richten op de dingen waar mensen wel al voor openstonden, waar ze het nut al meer van konden inzien en die nog tastbaar, zichtbaar en laagdrempelig genoeg waren om niet te zeer af te schrikken.
De echte ik
Mensen die de laatste jaren bij mij in de praktijk geweest zijn zullen zich er waarschijnlijk wel in herkennen dat ik in het begin vrij mooi binnen mijn hokje kon blijven en alles lekker laagdrempelig aanbieden, maar van het moment dat ik helemaal warm begin te lopen ontpopt er opeens een hele andere versie van mij die weer helemaal voluit gaat. ( in de meeste gevallen, behalve als ik merkte dat de weerstand meer bleef hangen en de persoon in kwestie er niet bij gebaat zou zijn om het hele plaatje te tonen)
Tot voor kort vond ik het best ok om op deze manier het spelletje mee te spelen, om klein te beginnen en mijn grootte aan te passen aan wat de klant aankan… Maar ik voel dat het niet meer juist voelt voor mij.
Waar ik vroeger het excuus gebruikte van “ja maar, jij moet je aanpassen aan de klant en een taal spreken die zij begrijpen of nodig hebben en datgene van jezelf laten zien waar ze het meest mee geholpen zijn” , met andere woorden de behoefte van de klant voorop.
Voel ik nu steeds meer het groeiende verlangen om helemaal als “mezelf” het spel te spelen: dat wil zeggen aan de ene kant heel erg onderbouwd door ervaring en ondervinding en zelfs steeds meer en meer de wetenschap die nu de laatste jaren ook sterk vooruitgang geboekt heeft en anderzijds mijn speels, magische, grensverleggende helderwetende, heldervoelende, healerkant. Met andere woorden, de ideale klant aantrekken door ook echt te tonen wie ik ben!
Het hele plaatje wil gezien worden.
En dankzij mijn eigen zoektocht en valkuilen waar ik volop inliep is dat plaatje behoorlijk ruim en volledig geworden voor mij: ik leerde mijn lichaam kennen, zowel het zichtbare als het onzichtbare, ik leerde energieën en gedachten weer sturen op een manier dat ze ook dienend zijn voor mezelf en anderen, ik leerde mijn gevoelen en behoeften kennen, erkennen en uiten en leerde weer bewust in mijn kracht komen en mijn leven creëren zoals het gecreëerd wil worden vanuit mijn essentie.
Met mijn voeten op de grond en mijn hoofd in de wolken. In diepe liefdevolle verbinding met mezelf en de wereld om me heen ( zowel de zichtbare als de onzichtbare), ik leerde mijn eigen verantwoordelijkheid weer opnemen om op een liefdevolle, gezonde manier met mijn kracht om te gaan en samen te werken met mijn hogere zelf en alle liefdevolle krachten die in het universum beschikbaar zijn voor ons.
Uiteraard struikel ik, nog regelmatig, uiteraard weet ik het ook niet altijd allemaal, uiteraard heb ik schaduwkanten, blinde vlekken en minder aangename plekken… toch voel ik me steeds meer mezelf. Met al mij aspecten die er ook allemaal mogen zijn, die mij mij maken en waar ik intens dankbaar voor ben…
Bewuste keuzes maken
Ik kies ervoor om bewuste keuzes te maken om te doen wat er binnen mijn mogelijkheden ligt en op zachte manier te blijven groeien en me daarin te omringen met mensen die me daar optimaal in kunnen ondersteunen. Mensen van wie de energie echt matcht met mij…
Ik wil niet langer dingen aanbieden die voor “iedereen” kunnen dienen, daar zijn ondertussen voldoende andere mensen mee bezig, ieder zijn eigen manier,zijn eigen specialiteit , zijn eigen doelgroep.
Ik voel me het beste bij de reeds (licht) ontwaakte zielen, diegenen die zich herkennen in mij, die zich herkennen in mijn verhaal, in mijn ervaringen in mijn energie en die op zoek zijn naar steun, aanmoediging en inspiratie om er helemaal hun eigen weg in te vinden.
Ik wil me nog meer richten op deze doelgroep die al diep vanbinnen de keuze heeft gemaakt om ECHT te willen leven, om zichzelf te willen zijn en zijn of haar leven ook authentiek vorm willen geven zoals het echt bij hun past.
Ik wil mijn diensten aanbieden aan die mensen die klaar zijn om hun lagere zelf een plekje te geven, om het verleden te integreren, transformeren en vergeven en die voluit willen gaan om hun contact met hun hogere zelf te vernieuwen.
Ik wil die mensen raken die hun eigen lichaam, gedachten, gevoelens… hun kostbare voertuig of tempel waarmee ze hier op aarde kunnen vertoeven willen leren gebruiken op een manier die goed en gezond voelt.
Ik wil die mensen bereiken die echt helemaal klaar zijn om de magie in hun leven weer te omarmen en zichzelf te gunnen om de krachtige, liefdevolle, optimistische, idealistische meestercreator te zijn die ze diep vanbinnen voelen die ze zijn!
Gedaan met klein houden, gedaan met verstoppertje spelen, gedaan met leven vanuit beperkingen en tekorten… helemaal gaan voor het totaalplaatje, the sky is the limit, je geboorterecht!!!!!
Deze mensen en vooral diegene die ook kinderen hebben en op zoek zijn naar manieren om hun eigen kinderen de kans te geven om zich te mogen blijven herinneren wie ze echt zijn, om hen te leren omgaan met hun ervaringen en hen al van jongsafaan te leren hoe ze hun eigen lichaam, gevoelens, gedachten en energie kunnen leren ontdekken en optimaal laten functioneren!
Dat is de doelgroep waar ik blij van word, dat zijn de mensen die ik echt kan helpen, beter dan wie ook, gewoon omdat ik weet hoe ze zich voelen, waar de valkuilen liggen, waar de uitdagingen liggen en de groeisprongen genomen kunnen worden,…
Omdat ze diegenen zijn waar ik lang geleden, heel erg lang geleden de belofte aan gedaan heb, lang voordat we elkaar in dit leven weer zouden ontmoeten, om helemaal klaar te staan en er alles voor te doen om hen te bereiken, hen te raken en via mijn eigen herontwaakte licht ook dat van hun weer te helpen aanwakkeren…
Vanuit zachtheid, vanuit herkenning, vanuit liefde, vanuit echtheid, eenvoud en puurheid, vanuit authenticiteit en vanuit integriteit,…
Om deze belofte te kunnen nakomen is nu de tijd gekomen om helemaal zichtbaar te worden…
Niet een beetje zichtbaar…
HELEMAAL ZICHTBAAR…
Niet een deel van mij, maar the whole picture…
Ik ben er klaar voor!
Ik ben klaar voor jou…
diegene die bij het lezen van mijn woorden vanalles voelde tintelen en verschuiven in zijn lichaam, diegene die diep vanbinnen mijn woorden voelt en herkent, die zich tot diep in zijn hart geraakt en ontroerd voelt en die merkt dat ondanks de onzekerheid, twijfel of weerstand die er misschien nog zit iets wezenlijks in beweging begint te komen…
Als jij degene bent die dit voelt… weet dat ik er voor je ben.. op welke manier dan ook …
Het lijkt alsof we elkaar misschien nog niet kennen en toch als je je diep geraakt voelt door mijn woorden kan ik je met zekerheid vertellen dat je deel uitmaakt van mijn zielenfamilie, dat ook jij één van diegenen bent waar ik ooit een oude belofte aan deed en dat ik zielsdiep van je hou, dat ik je voel, dat ik je zie, dat we een essentieel puzzelstukje hebben voor elkaar dat weer verbonden mag worden…
In functie van het hogere plan…
Ik ben er klaar voor!
Jij ook?
Wat ben ik dankbaar dat jij er bent!
Liefs
Jana
Wil je graag kennismaken met mijn aanbod dat nog sterk zal evolueren in de komende maanden? www.janaschoefs.com
Wil je graag individueel een begeleiding aanvragen? contacteer me op info@janaschoefs.be .
Begeleiding is trouwens mogelijk in de praktijk of via afstandscoaching! (skype of messenger)
0 reacties