Het gezegde ” zachte heelmeesters maken stinkende wonden” heeft voor mij altijd een vieze nasmaak gehad. En hoe langer hoe meer kom ik erachter dat deze woorden voor mij gewoon niet kloppen. Ze zijn een misinterpretatie die heel veel pijn en ellende in stand houden in de wereld.
Ik kan begrijpen waar het vandaan komt en dat het belangrijk is om dingen echt aan te pakken, om een kat een kat te noemen, om inspanningen te leveren, uitdagingen aan te gaan en verantwoordelijk om te springen met je eigen groei… maar waar zijn we in hemelsnaam zachtheid gaan verwarren met laksheid of onbekwaamheid?
Wat hebben de harde leermeesters in mijn eigen leven veel brokken gemaakt, wat zijn ze er niet in geslaagd om me te laten “genezen” in tegendeel zelfs. Ze fixten het hoogstens het ene en maakten er een andere nog veel diepere wonde bij. En ze waren nog minder in staat om me te stimuleren tot ware genezing, die altijd van binnenuit plaatsvindt.
Ze gaven me stress, angst, wantrouwen, onzekerheid, schaamte en heel veel pijn!!! En de hardste van alle leermeesters in mijn eigen leven was ikzelf… Voor anderen kon ik zachtheid toelaten, voor mezelf was ik onhebbelijk streng.
“No pain, no gain”… nog zo een mooie. Wat is er in godsnaam mis met zachtheid? Uiteraard kan je pijn niet voorkomen, ze hoort bij het leven en is trouwens in veel gevallen een levensreddend signaal, maar er vanuit gaan dat iets pas echt effect kan hebben als het pijn doet? Wat een gekke redenering. Nog erger is de raad om deze pijn dan maar te gaan verbijten en maar door te gaan!
Ik heb jarenlang gedacht dat een tandarts pijn hoorde te doen, tot ik veranderde en me enorm verbaasde over de zachte aanpak van de andere.
Mijn eerste bevalling werd een horrorverhaal dankzij de harde aanpak. Dat is zelfs het moment geweest in mijn leven dat ik me compleet heb laten ” ont-krachten”, op die moment heb ik niet alleen mijn kracht, maar ook mijn vertrouwen, zelfrespect en onbezorgdheid weggegeven. het heeft me ettelijke jaren en heel wat angsten gekost om deze weer terug te vinden.
Ik heb me jarenlang sterker voorgehouden dan ik was, ik dacht dat het zo hoorde, dat ik er goed aandeed , dat het ondraaglijk zou zijn als ik aan de pijn of het verdriet zou toe geven. Tot ik een aantal zachte heelmeesters ontmoetten die me aanmoedigden om mijn pijn te voelen, die me de veilige bodem schonken om alles te laten “zijn” en er in zachtheid mee om te leren gaan.
Ik heb jarenlang pijnen ervaren als gevolg van een aantal operaties, de strakke oefenprogramma’s hebben me niet van de pijn kunnen afhelpen, er bouwde alleen maar extra spanning op elders, via ontspanningstechnieken en yoga en andere release technieken was de pijn opeens weg…
Zo kan ik je nog heel wat voorbeelden geven uit mijn eigen leven.
“Wie mooi wil zijn, moet pijn leiden… “, nog zo’n scharminkel. Alsof mooi zijn het verdient om bestraft te worden. Alsof het verboden is om een makkelijk en aangenaam leven te leiden.
Soms lijkt het echt wel een beetje alsof we in een masochistische maatschappij leven. Een van zichzelf vervreemde wereld die bang is om zijn eigen kwetsbaarheid en gevoeligheid te tonen, ten koste van zichzelf en anderen.
Of het nu gaat over de opvoeding, de school, dokters, hulpverleners, partners,… hardheid heeft bij mij meer wonden gemaakt dan iets anders.
Op al die terreinen zou ik veel sneller, efficiënter en dieper geholpen zijn als er een beetje meer menselijkheid, zachtheid, empathie en geduld bij was komen kijken.
Ik ontmoet ze trouwens ook dagelijks in de praktijk, de mensen die net als ik opgroeiden met de veronderstelling dat het normaal is om af te zien. Die hun eigen grootste drilmajoor zijn geworden, om die fantastische gezegdes toch maar eer aan te doen!
Hoe verbaasd zijn die gezichten als ze zich daar vaak voor de eerste keer in hun leven vanuit zachtheid en medeleven gehoord voelen, en vanuit zachtheid mogen leren omgaan met hun wonden… en de wonden veroorzaakt door de behandeling van de andere wonden…
Reeds in de tijd dat ik nog in het ziekenhuis en rusthuis werkte, kreeg ik kritiek dat ik te zacht was, “je gaat daar zelf nog aan kapot Jana en als je niet wat strenger bent krijg je niets met die mensen gedaan.”
Ik dacht het niet… Hoe komt het dan dat ik ze niet alleen aan de praat kreeg, ze ook nog eens intrinsiek wist te motiveren en ze sneller vooruitgingen en in staat waren om dingen te doen die eerder niet konden? Hoe kan het dan dat ik nu met zachte yogatechnieken en ontspanningsmethoden mensen veel effectiever weet te helpen dan met allerlei zware oefenprogramma’s?
In de opvoeding van mijn kinderen was het niet de zachtheid die problemen veroorzaakte, het waren de keren dat de oude drilmajoor in mij het overnam en vanuit “harde autoriteit” het ging overnemen dat er afstand werd gecreëerd, dat er schade werd berokkend en dat de relatie eronder ging leiden… dat er inconsequentie ontstond.
De genezing in mijn leven en dat van anderen om me heen kwam opgang door zachte, liefdevolle en bekwame leermeesters op te zoeken en toe te laten.
Ik leerde dat zachte leermeesters niet alleen de wonde hielpen genezen, door de wonde zelf te laten herinneren hoe ze zichzelf kan genezen en bovendien heelde daardoor ook mijn ziel , stap voor stap een beetje meer!
Ze gaven me de kans om de kracht weer terug te vinden die ik eerder had weggegeven aan de harde leermeesters.
Harde leermeesters creëren een spel van macht en machteloosheid, zachte leermeesters helpen je de kracht weer ontdekken in jezelf…
Het mooie van het eeuwenlange beleid van harde leermeesters is dat ze met alle goede bedoelingen die ze hadden om mensen zo goed mogelijk te helpen een ideale voedingsbodem hebben gecreëerd voor de heropstanding van kracht.
Als je lang genoeg onderdrukt geweest bent , jezelf klein gehouden hebt en uiteindelijk voor jezelf beslist hebt dat het welletjes geweest is, dan is net die voedingsbodem ideaal om te voelen wat je niet langer wil. Van daaruit kan je opmerken wat je wel wil.
Als je dan heb je alleen nog het lef nodig om je verantwoordelijkheid te nemen en je kracht weer op te eisen, niet vanuit hardheid maar vanuit zachtheid en liefde. Vanuit een groei in zelfliefde…
We leven in een tijdperk waar zachtheid, liefde en kracht weer mogen opstaan!
Zachtheid, compassie, vergeving en mildheid zijn de medicijnen van deze eeuw… Het zijn krachten die voldoende veiligheid scheppen… vanwaaruit geborgenhied, zorg en een liefdevol klimaat kan ontstaan… zodat angst kan verminderen, mag transformeren tot wijsheid en KRACHT!
Deze heropleving van KRACHT is ieders geboorterecht!
Laten we samen gaan voor een wereld waar zachte kracht weer koning(in) mag zijn!
Life is magic, live your dreams…
Liefs
Jana
Ben je ook op zoek naar een gezonde dosis zelfliefde en kracht in je leven?