Lieve brave meisje, dat deel van mij dat ik zo goed ken…
Dank je wel voor alles wat je in dit leven al voor me deed…
Jij bent het deel, dat me zo vaak “gered” heeft, dat me altijd heeft willen beschermen en alles in de weegschaal legde om “ons” veilig te stellen.
Je kreeg decennia lang het meeste voeding van binnen en vanbuiten in de vorm van complimentjes, zachtheid, lieve woorden die we kregen omdat we deden wat jij zei. Ze waren zo lang balsem voor ons hart
en ik…, ik was trots op jou, op ons, op onze samenwerking en op onze ideale manier die we gevonden hadden om gelukkig te zijn en anderen gelukkig te maken…
Je wist perfect aan te voelen wat anderen van ons verwachtten, je kende de normen en waarden van de omgeving op je duimpje en gebruikte al je wilskracht, zelfdiscipline en alle vaardigheden die je bezat om je aan de regeltjes te houden.
Het is dankzij jou dat we goede punten haalden op school, makkelijk vrienden maakten en positieve aandacht kregen. Ik heb lang gedacht dat ik jou was en alleen maar jou hoorde te zijn, …
Je waakte erover dat we anderen altijd voorop stelden en vooral niets zouden doen wat een ander eventueel zou kunnen schaden en weet je ik begrijp de intentie waarom je me aanmoedigde om zo te leven. Je zag de liefde die zat achter die regeltjes, op school, vanuit “de kerk”, van thuis uit…
Je wist dat pijn niet aangenaam was en je geloofde echt dat het onze taak was om anderen in de mate van het mogelijke pijn te helpen besparen…
We hebben klakkeloos geleefd naar de regeltjes, de normen en gedaan wat de hele omgeving van ons eiste… maar weet je lief braaf meisje, daar diep vanbinnen …
Ik moet je eerlijk bekennen dat ik zelf wel heel vaak pijn heb gehad, net zoals alle andere deeltjes in mij die wilden leren, op avontuur wilden gaan, vanuit ervaring kennis opdoen, plezier maken, vrij zijn, creatief zijn, vertrouwen op de flow van het leven, grenzen verleggen,…
Toen ik laatst weer bewust contact maakte met een aantal essentiële deeltjes van mij en deze weer meer aan het woord liet heb ik me bewust meer van je afgewend. Ik hoorde je wel mopperen, ik hoorde je je angsten uiten, ik hoorde je bezorgdheid en heb mijn best gedaan om deze te erkennen en je gerust te stellen.
Ik besef nu dat ik je niet genoeg erkenning heb gegeven, je bent de laatste weken weer heel erg aanwezig! Je probeert me te laten doen wat anderen van ons verwachten, maar lieve brave ik… het is genoeg geweest nu…
Ik wil je niet negeren, ik zie je angst, ik zie je bezorgdheid en ik voel je verwarring en pijn met momenten… maar ik ben volwassen nu… Ik wil het nu oplossen op mijn eigen unieke , authentieke , eigenzinnige manier. Neen ik weet niet altijd wat ik doe, maar ik wil zo graag leren… ervaren, ontdekken, spelen, genieten…
Ik wil helemaal ten volle LEVEN en ten volle vertrouwen op mijn innerlijk kompas…
Ik wil niet meer doen wat anderen van me verwachten, ik wil niet als een of andere heilige door het leven gaan en alle lol en ervaringen aan me voorbij laten gaan. De waarden en normen die je zo belangrijk vindt om te volgen zijn een richtlijn, een focuspunt, maar het is niet de bedoeling om dit zomaar klakkeloos na te leven zonder af te toetsen of het op dit moment ook wel juist voelt!
Ik wil je zo graag uitnodigen om erop te vertrouwen dat we heel goed weten waar we ons mee willen voeden en met wat niet… ik wil dat je me vertrouwt en dat je het me gunt om tegen situaties aan te leunen, te voelen, doorleven, ervaren en vanuit deze ervaring conclusies te trekken die van mij zijn…
We weten beiden dat we nooit de intentie zouden hebben om een ander te schaden… en toch zal het af en toe gebeuren… niets dat we kunnen doen om dat te vermijden…
En bovendien door krampachtig vast te houden aan overtuigingen en patronen, waarbij we meer begrip hebben voor anderen, alles doen om dingen onder controle te houden en ons primair richten op het geluk van de wereld om ons heen en onszelf hierbij uit het oog verliezen… schaden we onszelf… en uiteindelijk ook de ander… want in kern zijn we allemaal één… dat wil ik echt niet meer langer…
Ik wil niet langer aspecten van mezelf onderdrukken, veroordelen of vermijden… de ervaring leerde ons dat wat onderdrukt wordt alleen maar schadelijker wordt… en ofwel heel veel energie kost en laat leeglopen ofwel onverwacht voor heel veel turbulentie en/of remming zorgt!
Alle aspecten willen geleefd worden…
Ik stap uit het patroontje van goed en slecht…
Ik vertrouw erop dat we op elke moment van binnenuit zullen voelen wat we horen te doen op gelijk welk moment… want daar heel diep van binnen zit onze bron… de onuitputtelijke bron van liefde …
Die perfect weet wat er geleefd wil worden, ervaren wil worden en wat het meest liefdevolle is om te doen voor alle betrokken partijen…
Vertrouw me maar, ik ben volwassen nu… ik ben verantwoordelijk genoeg om de zorg over ons te dragen… vanuit diepe verbinding met de aarde waarop we leven en met ons hogere zelf… dat essentiële deel van ons verbonden met al wat is…
Ik wil bewust het leven creëren en leiden waarvoor ik geboren ben…
Vanuit zachtheid, en kracht, bewust grenzen opzoeken, ervaren en verleggen… steeds opnieuw aftoetsend in onze kern wat op DIT moment het meest liefdevolle is voor NU…
Het is tijd nu, we zijn er klaar voor om in rust en vrede te leven wat er geleefd wil worden…
IK ben er klaar voor en neem liefdevol al mijn deelaspectjes onder mijn vleugels om hen veilig de weg te wijzen…
Liefs
Jana
Wil jij ook graag weer zelf de leiding leren nemen over je eigen leven?
Vanuit zachtheid en liefde al je deelaspecten respecteren en hen vanuit veiligheid en vertrouwen de weg wijzen, in harmonie met je eigen innerlijke kompas?
Lees hier meer over de nieuwste online cursus die maandag 4 maart van start gaat!