Deze woorden spoken vandaag al de hele dag door mijn hoofd.

Al die blije berichtjes op sociale media van trotse ouders omdat de kroost geslaagd is op school en het pijnlijke stilzwijgen van degenen die zich minder geroepen voelen om de resultaten breed uit te smeren omdat ze niet aan de “norm” voldoen…

Ik word onmiddellijk pijnlijk teruggekatapulteerd naar mijn eigen studententijd, waar ik het ” geluk” had om bij diegenen met uitmuntende resultaten te horen…

Toch waren deze resultaten een bron van innerlijke tweestrijd, waar ik tot op de dag van vandaag nog de gevolgen van meedraag…

Enerzijds was ik uiteraard tevreden, t is fijn om je werk beloond te zien…
Anderzijds voelde ik me schuldig voor mijn blijheid en leefde ik mee met al diegenen die thuis de boodschap moesten brengen dat ze niet door waren of buizen hadden…

Niets zo pijnlijk voor een opgroeiend wezen om te merken dat de omgeving zich schaamt of neerkijkt op zijn of haar waarde…
Ook niets zo vormend als steeds beloond worden voor prestaties en je hele waardenbeeld op te hangen aan deze kapstok…

Bovendien leerde ik in mijn volwassen leven dat die zelfde bewondering en waardebepaling aan de hand van mijn prestaties de kuil voor me groeven waar ik inviel.

Ze werden de drijfveer achter het wegwandelen van mezelf, van wat ik echt leuk vind, belangrijk vind, waar ik echt van hou

Ze werden de basis voor een prestatiegerichte houding…
Waar ik echt niet gelukkig van werd…en uiteindelijk terug afleerde…

Als ik nu terug jong zou zijn zou ik weten dat ik oprecht blij mocht zijn voor ” goede resultaten” en ze een motor kan laten zijn voor het volgen van MIJN dromen, niet die van de richting die bij mijn punten hoort.

Dan zou ik weten dat resultaten, goed of slecht, niets zeggen over mijn waarde als mens.

Dat iedereen heerlijk uniek mag zijn en dat geluk in het leven niet valt of staat bij het aantal studiejaren en de richting die je volgde op school.

Dat er naast het schoolse leren nog een hele andere vorm van leren bestaat, een leven lang, eentje die je levenswijsheid, ervaring en sociaal- emotionele, communicatieve, relationele en nog heel wat andere vaardigheden oplevert.

Dat de minder gewenste resultaten en ervaringen, misschien zelfs teleurstellingen minstens even belangrijk zijn om mee om te leren gaan dan de gewenste.

Dus aan al de leerlingen en ouders van kinderen die met een ” goed” rapport thuiskwamen, proficiat!

Wees blij, oprecht blij dat je kind erin slaagt om inspanning om te zetten in plezante resultaten, maar vergeet aub niet om bij de studiekeuze van volgend jaar naast de aanleg ook naar de dingen te kijken waar zoon of dochter zich gelukkig bij voelt!

Aan alle leerlingen en ouders van kinderen die het cijfermatig misschien niet helemaal volgens de norm hebben gedaan,… ook jullie mogen fier zijn op jezelf en je kind.

Voor wie je bent als mens, uniek op jouw manier.

Voor de moed die het vraagt om met het anders zijn en teleurstellingen om te gaan.

Voor de dingen die je als levenservaring rijker bent, ook al is het maar ontdekken wat er niet bij je past of hoe je dingen misschien anders aan kan pakken.

Je hebt de kans om 1 van de belangrijkste levenslessen ooit te leren en voor te leven: “Je waarde wordt niet bepaalt door je resultaten, niemand kan ze je dus zomaar afpakken als je het niet toelaat!”

En liefdevol omgaan met jezelf en anderen op een moment dat dingen anders uitdraaien dan je misschien hoopte, is een houding van een “meester”…
een zelfdzame eigenschap die maar weinigen vaardig zijn…
met of zonder diploma…