Wat heb ik lang gedacht dat ” sterk zijn”, ” pijn verbijten”,” blijven doorgaan ook al lijkt het alsof je je door de modder heen sleurt” tekenen van KRACHT waren.
Hoe groter de uitdaging, hoe groter de vechtersmentaliteit en pitbullkarakter in actie kwamen.
Er zei ooit een therapeut tegen me, het lijkt wel alsof je een stuiterbal bent, die hoe harder hij tegen de grond gekwakt werd , hoe hoger hij terug omhoog springt…
Ik herinner me ook dat ik er zelfs een beetje fier om was…
Ik liet me tenminste niet klein krijgen…
Dacht ik…
Overlevingsmodus
De adrenaline en de continue vechtmodus/overlevingsmodus brachten tijdelijk een verdoving, afstomping van de signalen van pijn, overweldigende emoties, vermoeidheid…
En uiteraard kwamen deze vroeg of laat toch wel eens naar buiten en vaak zooo heftig dat er ook fysieke , emotionele en of mentale breakdowns bij kwamen kijken…
Mijn oude strategie leverde me uiteraard heel wat krachttraining op, maar wat ik toen nog niet besefte was dat ik deze kracht tegen mezelf en ten koste van mezelf ging gebruiken…
Mijn leven zag er lang uit als een hindernissenparcours of survivalcircuit.
Identiteitscrisis
De ” strijd” , “het geploeter”, de ” pijn” werden een zo vertrouwd onderdeel van mijn leven dat het zelfs een stukje van mijn identiteit werd ” sterke, brave Jana, die alles aankan”
En als je denkt dat iets bij je hoort, of je datgene “bent” is het vaak niet zo makkelijk om te kiezen voor een ander gedrag…je beseft immers niet dat er iets anders kan.
Dit was alles behalve veerkracht, het was achteraf gezien een vorm van “ontkrachting”, ” ontmenselijking”, ” hardheid”, alles behalve liefdevol voor mezelf.
De elastiek waar ik zo lang, zo veel kracht opzette verloor haar rek en haar veerkracht , telkens een beetje meer.
De dag dat ik mezelf toestond om te accepteren dat mijn elastiekje al haar rek verloren had en echt toegaf aan mezelf hoezeer ik verlangde naar zachtheid, naar LIEFDE, naar steun, naar gemak in mijn leven.
De dag dat ik mijn kwetsbaarheid en zwakke plekjes ging erkennen kwam er een ommekeer…
Met vallen en opstaan uiteraard, want die oude identiteit liet zich niet zo snel aan de kant schuiven.
Rijke leerschool
Wat ik leerde in mijn leven is dat ik niet de enige ben die een dergelijk pad bewandeld heeft, dat zowel heel jonge kinderen als bejaarden in het rusthuis hier in vast kunnen lopen.
Ik leerde ook dat het echt niet altijd nodig is om te wachten tot de elastiek knapt om iets te gaan veranderen in je leven.
Ik leerde dat echte kracht iets heel anders is dan ik altijd dacht, namelijk het is iets dat met gemak groeit als je de juiste dingen, op de juiste moment, met een gezonde dosering uitvoert, met grote zorg voor de grenzen en signalen die je lichaam je biedt!
Een beetje zoals de boom vanzelf groeit als hij op een gezonde voedingsbodem staat!
Ik leerde dat signalen in de vorm van pijn en ongemak, gevoelens, terugkerende gedachten echt wel belangrijk genoeg zijn om serieus te nemen en er op een liefdevolle manier mee om te gaan. Ze zijn de barometer, de indicator van wat er precies nodig is op DIT moment om optimaal te groeien en gezond en krachtig te zijn…
Levensmissie
Ze zeggen wel eens dat waar je zelf ooit de meeste moeite mee had, vaak één van je grootste kwaliteiten worden…
In mijn geval is dat zeker ook zo.
Ik zie het zelfs als een levenswerk, een levensmissie om anderen te ondersteunen in hun eigen ontdekkingsreis naar echte KRACHT.
Ben je klaar voor een ommekeer en nog op zoek naar een liefdevolle ondersteuning?
In t kader van de week van de veerkracht is er nog tot 13 oktober 15 % korting op het hele online aanbod!
Geef de code -veerkracht- in, ontvang je korting en waag de sprong, op weg naar een veerkrachtiger leven!
https://janaschoefs.com/online-aanbod/