Lieve lieve medemens,
Er wil me iets van het hart.
Ik zie nu al weken extreem tegenstrijdige, angst- en verdeeldheid voedende berichten voorbij komen van alle mogelijke partijen…
Ik kan niet anders dan een neutrale kijk ervaren, enerzijds het grotere plaatje voor ogen houden en me bewust blijven van de raking met mijn eigen wonden.
Ik heb begrip voor ze allemaal en voel de onderliggende behoeften en vooral het onderliggende energetische spel.
Sinds het begin van dit jaar is het mijn gewoonte om voordat ik iets deel met de buitenwereld te bevoelen of het echt nut heeft wat ik wil delen en wat mijn intentie ermee is.
Vaak ontstonden er dan schrijfsels die gewoon louter voor mezelf waren en mij ondersteunden in mijn eigen proces.
Iets in mij voelt nu het verlangen om toch even door de illusie heen te prikken en een boodschap van hoop, vertrouwen, ondersteuning, doch ook een spiegel aan te reiken…
Een spiegel die misschien best wat weerstand oproept of helemaal niet begrepen wordt, maar misschien toch voor minstens enkelen een lichtpuntje mag betekenen… in eerste plaats voor mezelf omdat ik me de toestemming geef om mijn waarheid met je te delen.
Ik pretendeer niet dé waarheid te beschikken en ben me ervan bewust dat ook dit gewoon een energie in beweging is.
Doch merk ik op dat waar velen zich nu aan ergeren iets is wat mij al 45 jaar raakt…
Alles is nu misschien gigantisch uitvergroot, doch echt niet zo anders dan ik het altijd al ervaren heb…
Laat me je een vraag stellen:
” Stel, je kijkt naar een film, eentje die je al honderden keren zag op een klein oud zwart/wit scherm, met heel veel onscherpte en ruis, terwijl je regelmatig indoezelde en andere momenten afgeleid was of zat te babbelen en dus maar een deel van de film bewust tot je door kon dringen.
Stel je ziet nu die film opnieuw op een reuzegroot scherm, in kleur, krachtige resolutie en heldere surround klank, in klaarwakkere toestand, je ogen aan het beeld gekluisterd…
Nu zie je opeens de gruwelijkheden, onrechtvaardigheid, angstaanjagende taferelen die je eerder nooit zo raakten, maar die er al altijd waren.
Is die film nu opeens zo anders?
Is hij nu gewelddadiger en gruwelijker dan voorheen?
Zullen die beelden en het effect ervan op jou verminderen door er naar te blijven kijken en in te zoomen op die taferelen die jou het meeste raken?
Heeft het nut om je beeld of klank of het projectiescherm te veranderen?
Of de cinema of de maker van de film te attaqueren en verantwoordelijk te stellen voor wat er zichtbaar is?
Wat als die film gebaseerd is op waargebeurde feiten, dat hij zichtbaar maakt wat er al altijd onbewust geweest is en de regisseur niet anders kan dan de realiteit weergeven zoals hij zich voordoet?
Zou het dan niet handiger zijn om even bij jezelf te rade te gaan waar jij de scenario’s uit de film nog voedt?
Want ja, die film gaat ook over jou en over mij! We spelen er net als ieder ander in mee…
Zou het niet handig zijn om even écht te laten doordringen dat je al jaren je vrijheid laat beroven door angst? Of ben jij misschien één van de weinigen die nu op dit moment altijd hun perfecte droomleven leven op alle levels?
Is die angst voor straf van politie of andere machthebbers er al niet veel langer en heb je zelf misschien een miniatuurtiran in je hoofd zitten die je kleiner houdt dan je zou kunnen zijn?
Hét virus waar je zo bang voor bent en je leven op hold zet uit angst voor de dood, is dat niet de perfecte weerspiegeling voor al die andere angsten en onzekerheden die je leven tot nu overheersten en tussen jou en je “leven” in stonden?
De drang naar het vaccin en strenge maatregelen om de omgeving onder controle te houden, is dat niet vergelijkbaar met de drang naar een pilletje om geen pijn en ongemak te voelen, het volgen van regeltjes die ooit werden opgesteld door iemand in de oudheid omdat dat veiliger lijkt dan het risico lopen om je te vergissen als je je eigen verantwoordelijkheid neemt en je eigen waarheid volgt?
Is het niet al eeuwen zo dat we met zijn allen onze kracht weggeven, ons een machteloos slachtoffer voelen of eerder de held voor een ander en onszelf daarbij behoorlijk van onze vrijheid beroven. Monddood maken…
In hoeverre censureer je al jaren jouw waarheid?
Hoe vaak voelde jij je al tekort gedaan en machteloos in je leven?
Hoe vaak voelde je je onbegrepen en genegeerd, gepasseerd in jouw behoeften?
Hoe vaak voelde je je onveilig en was je op je hoede voor anderen?
In hoeverre leefde je volop?
Dat beruchte masker… wees eens eerlijk, droeg je er al niet jaren één? Of ben jij één van de weinigen die volledig zichzelf laten zien onder alle omstandigheden?
Worden kinderen niet al eeuwen misbruikt en als tweederangsburgers behandeld in functie van de volwassenen? Zit er in jou misschien ook nog zo een klein kind dat zich ont-kracht heeft gevoeld en daar nu nog regelmatig naar handelt?
Hoe vaak heb je jezelf veroordeeld over je anders zijn, discrimineerde jij jezelf tov anderen.
Leven er al niet eeuwen mensen in verschrikkelijk erbarmelijke omstandigheden, armoede, onderdrukking, geweld, angst om van het leven beroofd te worden?
Zijn er al niet eeuwen economische en ecologische problemen en ongelijkheid?
Hoe vaak miskende jij je eigen waarde?
Geven pers en media niet al jaren een vertekend beeld? In hoeverre doe je er zelf aan mee door op sociale media en in gesprekken vooral een rooskleurig beeld te tonen?
In hoeverre verlang jij van jezelf en je omgeving perfectie, gehoorzaamheid, prestaties en onberispelijk gedrag?
In hoeverre ben je in het reine met je eigen schaduwkanten?
Nemen de geneeskunde en onderwijs, wetenschap en politiek, religieuze strekkingen,… niet al eeuwen de verantwoordelijkheid over van het “gewone” volk?
Omdat het gewoon gebeurt en wordt toegelaten…omdat het onuitgesproken van hen verwacht wordt en ieder zijn leven vrijwillig in hun handen legt, uit gewoonte, omdat het altijd al zo lijkt geweest te zijn?
Is het niet logisch dat zolang iedereen zijn eigen macht weggeeft aan experts en anderen die krachtiger lijken te zijn, dat systeem gewoon in stand wordt gehouden?
Is het grootste probleem niet dat we connectie met (onze) natuur en intuïtie zijn kwijtgeraakt en daarom de wijsheid van anderen denken nodig te hebben?
Zijn we zelf niet de connectie kwijt geraakt met de natuurlijke geneeskracht en zorg voor ons lichaam?
Is het niet gewoon tijd om onze eigen verantwoordelijkheid en kracht weer volledig te omarmen? En ik geloof niet dat je daar perse voor hoeft ten strijde te trekken op je paard of burgerlijk ongehoorzaam dient te zijn…
Het is prachtig dat al die stinkende lijken uit de kelder nu naar boven drijven, mijn hart juicht er van.
Maar diep vanbinnen wéét ik ook dat ook ik in die spiegel dien te kijken, telkens weer opnieuw en mijn eigen lijken aan dien te pakken om op deze manier de energie te helpen shiften…
En aan t shiften is hij en dat zal hij blijven doen, ik geloof zelfs dat het niet per se een zware, pijnlijke shift hoeft te zijn.
Dat deze shift zelfs de hereniging met jezelf én wie je echt bent mag initiëren en versterken, dat we van daaruit als vanzelf ook meer liefde door ons heen laten stromen naar alles en iedereen om ons heen.
Het leven stroomt, staat niet stil ofwel stroom je bewust mee of word je meegesleurd…
Ruimte dient ingenomen te worden, ofwel neem jij je eigen ruimte in ofwel wordt ze ingenomen door de omgeving. Ofwel bloemen ofwel onkruid…
Laten we wakker worden met zijn allen en beseffen dat die film gaat over ons.
Zonder verwijten of hardheid, in volle zachtheid en mededogen.
Dat als we het beeld graag anders willen zien, dat het aan ons is om het script te herschrijven en vorm te geven zoals het wel goed voelt…
Én net als bij de film kan dat niet rechtstreeks op het scherm veranderen zolang het script niet herschreven is, de spelers hun nieuwe rolletjes kennen en spelen, zodat het opgenomen kan worden tot een prachtige nieuwe kaskraker, die dan pas op alle schermen kan gaan schitteren…
Het is fantastisch dat je nu duidelijk mag zien wat er niet klopt voor jou, dat je diep vanbinnen wakker wordt als een leeuw die bereid is om nu eindelijk voor die vrijheid te gaan!
Bewonderenswaardig en o zo mooi! Ga er voor alsjeblieft! Wacht niet op de goedkeuring van iets of iemand buiten je.
Spreek en leef je waarheid, absoluut!
Maar aub stop met focussen op en schreeuwen tegen het scherm… niet om mij een plezier te doen maar om het jezelf te gunnen om contact te maken met je echte creatiekracht…
Die zit vanbinnen, in de stilte, onder al die laagjes verwarring, chaos, stinkende wonden die je nu zo helder op dat scherm blootgelegd ziet.
Hoe zou het zijn als je nu even zou stoppen met kijken naar die film die je duidelijk niet meer kan bekoren, voel diep vanbinnen wat er je in stoort, hoe zou je het graag anders willen zien?
Herschrijf je eigen script, eentje van liefde ipv angst.
Eentje van hoop en vertrouwen
Eentje van rechtvaardigheid en verbinding
Eentje van eenheid en vreugde
Eentje waar je je als een vis in het water zou voelen…
Als iedereen vanuit deze energie zijn eigen script schrijft verbonden met de liefde die door je aderen stroomt, verbonden met die bron waaruit we allemaal ontstaan zijn, kan het niet anders dan dat we met z’n allen een script schrijven dat past voor elke ziel.
Want in liefde bestaat er geen meer of minder
Er is niets beter of slechter
Er is geen verdeeldheid en strijd
Er is alleen maar vrede, harmonie en eenheid…
Iets om even te laten marineren dit weekend… Of niet 😉
We leven op de planeet van vrije keuze.
Een prachtige plek van overvloed.
Een plek waar we liefde mogen leren ervaren in al haar aspecten.
Een plek waar je VRIJ bent om je prachtige wezen te LEVEN…
Ik gun het jou
Ik gun het mij
Ik gun het ons allen van harte..
❤
Vanuit heel veel respect voor jouw zijn,
Liefs
Jana