De grootste valkuil op het pad van bewustzijn is de onstilbare honger van het ego naar ” nieuwe” kennis…
Het is een heel subtiele manier van het ego om je lekker bezig te houden en vooral niet de diepte in te gaan of tot echte actie over te gaan.
Een beetje zoals het patroon waarbij je graag rust wil ervaren en merkt dat je maar blijft doorhollen van het ene taakje naar het andere op je lijstje ,want je kan pas rust vinden als dat eerst allemaal afgehandeld is…
Uiteraard raken die lijstjes nooit afgehandeld…
Uiteraard zal je nooit alles weten 😉
We zijn nooit uitgeleerd en de ultieme bevrijding, waar we onbewust naar op zoek zijn zullen we NOOIT ervaren buiten onszelf…
Wat je zoekt, zit al in je
Het is pas wanneer we echt in de diepte gaan ervaren, wat bepaalde kennis en inzichten met ons doen, wanneer we onszelf, onze gevoelens, gedachten en gedrag écht in de ogen gaan kijken en er ook bewust mee aan de slag gaan, dat we het soort informatie zullen krijgen waar we ten diepste naar verlangen. Jouw antwoorden draag je in je.
In je hart, in je celgeheugen, in je overtuigingen, in je onderdrukte emoties, in je verlangens, in je angsten, in je gedrag, …
De informatie en wijsheid die je daar zal vinden is oneindig, telkens weer zal je nieuwe aspecten ontdekken, telkens op een nieuw laagje…
Het is het soort wijsheid en inzichten dat je niet kan leren uit boeken of informatie die je kan opslorpen en erover kan analyseren. Het gaat hem niet over het verstandelijk begrijpen, eerder het diep doorvoelen tot in de kleinste vezels van je zijn.
De schaduwkant van zucht naar kennis
Het voelt veilig om te luisteren naar nieuwe ideeën, interessante nieuwe weetjes op te slurpen die je een aha-gevoel geven van ” oh ja natuurlijk, zo zit dat… Nu weet ik wat t probleem is, ik heb t eindelijk begrepen.”
En verder gebeurt er niets met deze kennis…
Je kan duizenden boeken verslinden, cursussen volgen, adviezen vragen,… als je er niet even écht voor gaat zitten om te ervaren wat het met je doet, écht met je doet… en consequent gaat toepassen wat je leerde, zal het gewoon weer een extra steentje worden dat je bij in je rugzak steekt en je uiteindelijk niet verder helpt bewegen. In tegendeel , soms geven al die verzamelde kennisstenen zo n extra gewicht dat je nog moeilijker vooruit lijkt te komen…
Want ” waarom lukt het me niet, ik wéét het toch allemaal? Ik zal zeker wel iets verkeerd doen. Dit werkt misschien gewoon niet voor mij, ik heb zeker iets anders nodig. Ik moet nog meer mijn best doen. Ik heb het ultieme antwoord nog niet gevonden.. als ik… dan….”
Zelfboycot
En hoppa, ego is weer een volgend rondje met je aan de haal en houdt je lekker daar waar het je hebben wil… op dezelfde plek, waar je waarschijnlijk al jaren cirkeltjes draait…
Deze harde waarheid is helaas de eenvoudige werkelijkheid voor zovelen, ook ik ken deze valkuil en ook mijn ego wil me graag afremmen op momenten dat ik iets drastisch wil veranderen in mijn leven..Dat is gewoon wat het doet…
Het doet dit niet om me te pesten, of me klein te houden, het handelt puur uit overlevingsmechanisme en angst.
Angst om te falen, angst voor het onbekende, angst voor wat dan ook…
Het wil me veilig houden en behoeden voor pijn.
Het reageert als een klein bang kindje op zoek naar bevrediging en zich verzettend tegen alles wat het saai of eng vindt.
Wat dat kindje nodig heeft is echt niet weer een portie afleiding of van op een afstandje toekijken wat er allemaal te beleven valt. Hoewel het er zo naar verlangt dat dingen gewoon vanzelf gebeuren of een ander het voor hem of haar zal fixen, is het net heel belangrijk dat het de ervaring aan wil gaan… met de kans op falen die er inherent aan is… zodra het kind kan zien dat het falen helemaal geen blaam is en zelfs geen falen is, dat het eerder een ervaring is die onderdeel is van een leerproces, dan kan het groeien, dan leert het nieuwe dingen, dan kan het vertrouwen krijgen in zijn eigen capaciteiten en dan staat het steeds sterker in zijn schoenen, waardoor het steeds meer écht gaat leven.
De ommekeer
Het leven écht omarmen in al haar aspecten is waar je innerlijke kind tegelijk ten diepste naar verlangt en het meeste bang voor is…
De beste manier om angst aan te pakken is haar erkennen en op een veilige manier toch de stapjes zetten die nodig zijn om in beweging te komen en te doen wat er zo graag gedaan worden…
Ipv te blijven hangen in het gemis, de frustratie dat het niet lukt en het verdriet dat het je niet gegund lijkt om écht het beste uit je leven te halen…
Doe jezelf de grote gunst om de volgende keer dat je merkt dat je iets aan de kant schuift en weer verder holt naar de volgende prikkel even een pas ter plaatse te maken en heel diep vanbinnen even écht te voelen wat er gaande is…
De kans is héél groot dat je dan opeens oog in oog staat met dat kind…
Voel zijn of haar verdriet, frustratie, onzekerheid of angst,… maak diep contact en veroordeel het niet.
Laat gevoeld worden wat er gevoeld wordt, gezegd worden wat er gezegd wil worden en geef het de veiligheid van je volle bewuste aanwezigheid…
Dat is het ware bewust “zijn” … en van daaruit opent er zich een hele nieuwe wereld
Wil jij jezelf graag een omgeving gunnen waarin je bewust "zijn" kan floreren?
Ontdek hieronder meer over de Ledenpagina “Zielsdiep mens zijn”