“Mama, waarom wil jij nooit de slechterik zijn?”
Met verbazing in zijn prachtige blauwe oogjes stelde hij me deze vraag, nu ruim 15 jaar geleden…
Ik zie hem nog zo zitten, klein ukje met zijn engelengezichtje en gouden haarlokken. Wat me opviel naast de verbazing op zijn snoetje was de gigantische golf liefde en rust waarmee hij die woorden uitsprak.
Waarheid komt uit een kindermond
We zaten samen in de zetel en we speelden zijn favoriete spelletje “ verhaaltjes tekenen en vertellen en daar zelf een personage van zijn in onze fantasie”
Hij vond het zalig om af en toe de “slechterik” te zijn, de “ minder sociaal aanvaardbare”, “ de boze draak of wolf” en ik koos meestal voor het prinsesje, de toverfee, het kleurrijke, het vrolijke,…
Dat was hem zeer duidelijk opgevallen en hij vroeg zich oprecht en terecht af waarom.
Zoals hij het zo mooi verwoordde : “ al die andere dingen horen toch ook gewoon bij het leven mama” en “ het is toch allemaal niet ECHT” en “eigenlijk is toch niets echt slecht, toch?”
Voor een driejarig knulletje behoorlijk wijze woorden, die me even letterlijk met mijn mond vol tanden lieten staan.
Een levensles van waarde
Nu zoveel jaren later ben ik deze woorden nog niet vergeten. Hij had met zijn scherpe inzicht mijn grootste blinde vlek en struikelpunt in mijn leven ontmaskerd en dat op zo’n onschuldige, kinderlijke manier dat ze niet anders kon dan een zaadje planten in me. Ik begreep toen niet helemaal wat hij bedoelde, maar voelde wel dat het belangrijk was wat hij zei, ik beleefde het even in een soort van slow motion, die gepaard ging met heel veel verwarring en andere gevoelens die in beweging kwamen.
Hij plantte daar en zaadje, dat jaren nodig had om te ontkiemen.
Een reis van vallen en opstaan. Haat/ liefde relatie met fouten maken, schaduwkanten, oordelen, het overstijgen van het denken in termen van goed en kwaad.
De les bleef zich keer op keer tonen
Deze levensles, die hij daar zichtbaar maakte, kwam op veel verschillende manieren terug in mijn gezichtsveld. Via dromen en meditaties, gesprekken, gebeurtenissen, dingen die anderen me vertelden,…
En bovendien leefde hij me regelmatig voor wat hij bedoelde. Ik heb nog nooit een kind gezien dat met meer overtuiging en rust gewoon KOOS om te doen wat op elk moment goed voelde, trouw aan zichzelf. Uiteraard ging hij daarbij regelmatig wel eens over de grenzen van een ander, maar daarin kon hij ongelooflijk eerlijk zijn en gewoon de consequenties en verantwoordelijkheid van zijn gedrag met opgeheven hoofd dragen, zonder meer.
Schuldinductie
Tegelijkertijd merkte ik op dat mijn invloed en die van de wereld om hem heen naarmate hij ouder werd wel meer vat op hem begonnen te krijgen. Het “schuldinductie-systeem” begon zijn werk te doen en er kwamen lacunes in zijn houding. Soms nog heel authentiek en trouw aan zichzelf en andere momenten wachtend op “straf” en als die niet kwam zichzelf straffen.
Ze zeggen altijd dat, wat je zelf niet oplost aan ballast in je rugzak, je gewoon doorgeeft aan je kids, dat was exact wat ik daar voor mijn ogen zag gebeuren.
Met het nodige schuld- en schaamtegevoel bij mezelf als resultaat.
Mezelf leren accepteren met al mijn aspecten
Nog meer mijn best doen om de goede (mama) te zijn en zo onbedoeld de voorbeeldfunctie verder vorm geven van een strenge innerlijke rechter, die me ongemerkt mijlenver van mijn meest authentieke zijn deed afdwalen zo naarstig strevend naar perfectie.
Groei in bewustzijn gaat meestal traag, in kleine stukjes en soms met wat grotere sprongen, maar het is een reis waar je je voor engageert en die nooit stopt. Er is geen begin of eindpunt, het gaat ‘m om de reis, de reis van mens zijn.
Bij het mens zijn horen allerlei ervaringen, de mooie en de minder leuke. De aangename trekjes en de minder aangename. Wit/zwart, groot/klein, dik/dun, lelijk/mooi, slim/dom, rijk/arm, winnen/verliezen, blijheid/verdriet,…
De volheid van het leven LEVEN
Je kan niet zomaar op deze planeet landen en zeggen dat je alleen maar een deel van de ervaring wil, het hoort er allemaal bij!
Toch tenminste het “ervaren”, “de confrontatie ermee”, daarvoor hoef je er niet bewust voor te blijven kiezen om in de gedragingen te blijven steken, die niet als de meest liefdevolle voor jezelf of anderen aanvoelen.
Maar je mag er tenminste wel van proeven en vooral beseffen dat het je niet hoeft te bezoedelen, voor altijd dient te veranderen of achtervolgen. Nee, het maakt je bewust van de KEUZE, maar om echt bewust te kunnen kiezen is het wel belangrijk dat je weet waartussen je KAN kiezen!
Als je niet weet hoe een appel proeft kan je ook niet weten of hij lekker is, als je niet weet hoe je lichaam reageert op stoffen die niet gezond voor je zijn, kan je ze niet leren herkennen.
De liefde achter de schaduw
Elk minder liefdevol gedrag, maakt je daarom nog geen liefdeloos mens. Het geeft je net de kans om de liefde , via het ervaren van een gebrek eraan, op een nog diepere laag te mogen omarmen.
Liefde, de ware drijfveer van alles dat hier op aarde leeft en geleefd wordt.
Het ervaren van gebrek eraan, het zoeken naar of willen verkrijgen van liefde.
En steeds meer groeien in het bewustzijn dat liefde OVERAL te vinden is, als je maar echt kijkt en voelt.
En elk onderdrukt gevoel, gedrag, gedachte, angst, overtuiging zal dat voelen belemmeren.
Als je weigert het onaangename of wat jij als “slecht” ervaart te voelen zal je ook de liefde buiten sluiten.
Het ware geheim van het leven, dat me beetje per beetje werd onthuld in mijn leven, wist mijn oudste zoon me al te vertellen toen hij er drie was 🙂
Nog een prachtig bewijs van het rijke, wijze, oneindige van liefde, waar die kleine ukjes nog zoveel dichter mee verbonden zijn als ze hier pas zijn, voordat ze weer gaan vergeten wie ze in essentie zijn … een bol LIEFDE.
De onvoorwaardelijke wisselwerking tussen ouder en kind
Wat ben ik vervuld van bewondering en liefde voor deze heerlijke krachtige leermeesters die mijn kinderen al voor me waren.
Twee oude zielen die met liefde voor mij kozen als hun mama, wetende dat ik de perfecte match voor hen ben. Vanuit mijn zonne- en schaduwkanten.
Soms ben ik het licht voor hen dat hen de weg naar huis weer helpt herinneren, soms ben ik de doorn waar ze zich aan prikken en die oude wonden aanraakt, die ze zo weer mogen leren overstijgen. Ik ben dat voor hen en zij zijn dat voor mij.
Net zoals dat bij mijn ouders, grootouders en alle voorouders zo ging.
Misschien net wat bewuster van deze wisselwerking nu, maar dat is het geschenk van deze tijd, dat de patronen zichtbaar mogen worden en daardoor ook weer zoveel makkelijker te overstijgen vanuit KEUZE en LIEFDE, niet langer vanuit dwang, moraliteit, moeten, angst of sociale wenselijkheid.
Leven in liefde is niet het “juiste” doen en het slechte vermijden
Het geheim van het leven: dwars door de schaduw heen de zon echt leren ervaren en beseffen dat op het einde van de rit alles LIEFDE was en is. Vanuit ervaring ontdekken dat onder elke schijnbare “slechte” daad ook een kiem van liefde aanwezig is en bewuste keuzes leren maken vanuit liefde voor jezelf, de ander en het leven zelf.
Dat is voor mij wat Jezus bedoelde met zijn voorliefde voor “zondaars” die wakker werden in tegenstelling tot de schriftgeleerden die zoveel wisten en niet in staat waren om het echt te leven.
Dankjewel lieve schatjes, voor jullie bijdrage in mijn transformatie van Pinokkio naar een echt mensje. Een echte mens van vlees en bloed, met alles erop en eraan… en I LOVE IT !
Wil je graag meer in het reine komen met je eigen verleden? Je innerlijke kind wacht geduldig op de toestemming om er weer helemaal bij te horen.