Wat ben ik het kind in mij dankbaar voor de vele sleutels naar vrijheid die het me al teruggaf.
Door echt de tijd te nemen om de stukjes te leren kennen in mezelf die ik leerde verstoppen, vrezen, soms zelfs verafschuwen en van daaruit ging overcompenseren of negeren, kon en kan ik nog steeds eindelijk die dingen tot bloei laten komen waar ik als kind op vastliep.
Een aantal triggers uit mijn omgeving maakten dat er weer een paar heel oude kindstukken in mezelf geraakt werden de laatste tijd , die nu even mijn volle aandacht vroegen.
Zo binnen, zo buiten
Ik weet al langer dat alles wat ik om me heen zie gebeuren en me diep raakt, altijd iets te vertellen heeft over mezelf. Over stukken die ik nog niet volledig tot bloei laat komen in mezelf, dingen die ik verdring, overcompenseer, te veel aandacht geef.
Soms komt het me eerder vertellen dat ik mijn focus nog wat helderder mag krijgen, mijn denken, gedrag en de woorden die ik spreek wat meer in één lijn mogen liggen van waar ik echt voor sta.
Soms komt het me vertellen dat vergeten stukjes in mezelf, soms zelfs heel erg pijnlijke gewoon even gehoord, gezien en gevoeld willen worden. Zonder oordeel, getrek of geduw, zonder het te willen fixen.
Het zijn keer op keer momenten waarbij ik net dat laagje dieper in het reine kan komen met mijn verleden, mijn angsten, mijn oningevulde verlangens en mijn vergeten dromen.
Het ene moment is het andere niet
Sommige momenten gaat het heel vlot om deze dingen aan te kijken en ze bij wijze van spreken gewoon tussen de soep en de patatten erbij te nemen. Andere momenten vraagt het echt om er even bij te gaan zitten en net dat laagje dieper te durven duiken.
Zo was het ook deze keer voor mij.
Triggers
Een aantal verstoorde nachten,
wat chaos in het leven van een aantal mensen die me nauw aan het hart liggen en de machteloosheid van hen te zien lijden en te weten dat het niet aan mij is om hen te redden,
een paar relatief onschuldige opmerkingen van anderen die niet eens rechtsreeks betrekking op mij hadden en hou je vast …
de grootste trigger was dat het “te goed” met me ging!
Dingen gingen opeens zoveel vlotter op alle lagen van mijn leven, er was geen greintje weerstand te bespeuren, mijn treintje versnelde op een organische manier en ik zat in een heerlijke flow,…
En bam …
Oude programma’s
Mijn oude vertrouwde angst van ” is dit wel oké om me goed te voelen terwijl zoveel anderen lijden”,
daaraan gekoppeld het oude overlevingsmechanisme van te willen waken over en zorgen voor de omgeving (want als ze het daar goed hebben ben ik ook veilig en ben ik ook geluk waard)
en de dubbele relatie die ik altijd al had met succes
(enerzijds vond ik het zalig om te stralen en te merken als dingen vlot lopen en gewoon fijn waren, anderzijds was er steeds het schuldgevoel o.w.v. het feit dat anderen het minder goed hadden EN de angst voor het gedrag van die ander op dat moment)
Ik werd weer geconfronteerd met de wonde van machtsstrijd, oordeel op mijn anders zien van de werkelijkheid en door mij ervaren pesterijen o.w.v. mijn talenten en succes. En vooral de druk die daar mee gepaard gaat vanuit hoog gespannen verwachtingen.
Automatisme
Zonder dat ik daar controle over lijk te hebben komen er dan oude gevoelens, niet helpende gedachten en angsten bovendrijven.
Het kleintje voelt zich er weer niet meer bij horen want :
“Jij bent anders,
je hebt het gewoon makkelijker dan een ander,
je bent meer gezegend en daardoor is het normaal dat er van jou meer wordt verwacht,
ik voel me dom naast jou,
je bent niet realistisch,
die dingen die jij beweert kan je toch niet bewijzen,
de wereld is nu eenmaal een tranendal en
jij leeft in een droomwereld …”
’T is niet omdat je het niet ziet dat het er niet is
Al die oude stemmen uit het verleden die verder bleven leven in mijn onderbewuste en die nog steeds een impact hebben op mijn zelfbeeld en wereldbeeld, worden dan weer even wakker. Klaar om herkend te worden en vervangen door overtuigingen, gedachten, gedragingen die me wel dienen!
Ik weet ondertussen al een hele tijd dat het een heel oude pijn is, een kindstuk dat ik al vaker ontmoette en dat ik bij een nieuwe laag van succes in mijn leven soms weer even tegen kom.
Ik merk de mechanismes op die dan onmiddellijk op gang komen als dat stuk getriggerd wordt:
mezelf kleiner willen maken,
op mijn hoede gaan zijn en mijn focus meer naar buiten richten dan naar binnen,
meer willen “pleasen”,
aan mezelf gaan twijfelen.
’T is een keuze
Ik zou me helemaal kunnen laten meeslepen door deze buien, ik zou weer helemaal kunnen verdrinken in de emoties, ik zou door wat er om me heen gebeurt mijn eigenwaarde kunnen laten beïnvloeden.
Ik kies er echter voor om me bewust te blijven van wat er zich afspeelt in mij,
Om mezelf alle rust, zorg en ruimte te geven die ik nodig heb om me telkens weer terug te roepen uit de illusie. Om i.p.v. van vooruit te lopen naar de toekomst, in drama te schieten of het verleden te herbeleven er gewoon vanop een neutraal afstandje in het NU naar te kijken.
Er ECHT voor mezelf te zijn.
Luisteren naar wat gehoord wil worden zonder me er klakkeloos door te laten leiden.
Zelfliefde is een gouden sleutel
Ik kies er dan voor om mezelf nog meer te accepteren als wie ik ben, nog meer trouw te blijven aan waar ik voor sta, ik voel de bereidheid om te leren en te groeien en los te laten wat me niet meer dient aan de ene kant en volledig tot bloei te laten komen wat me wel dient aan de andere kant.
Het is een keuze, die begint met zelfliefde, zelfacceptatie en het mezelf gunnen om ALLE aspecten van mezelf een plekje te geven in mijn leven.
Het integreren van innerlijk kindstukken bracht me al zo veel in mijn leven.
Een leven zonder triggers en uitdagingen is een utopie, maar het is zeker ook niet nodig om oneindig in het zelfde straatje te blijven zitten omdat er bepaalde delen nog niet volwassen konden worden.
Innerlijk kind integratie
Het omarmen van het kind in jezelf, van de delen die geaccepteerd waren door de omgeving en vooral ook van de anderen.
Van de gekwetste, de boze, de angstige, de gehoorzame en de rebel,…
ze mogen er allemaal zijn, ze dragen allemaal prachtige geschenken in zich en ze zijn het zeker waard om regelmatig even bij stil te staan als ze weer even onrustig zijn.
Wat mij betreft is het zelfs de meest effectieve manier om ECHT verandering te brengen in mijn leven. Erkennen wat er is, wat er gevoeld wordt en wat er nodig is EN daar dan ook naar gaan handelen!
Wil jij ook graag anders met je innerlijke kind om leren gaan?
In januari start er weer een nieuwe ronde van de online cursus “omarm het kind in jezelf “
Nu tijdelijk voor de feestdagen met als extra GRATIS bonus ” de minicursus dwars door de emotie heen”.