“Ik denk dat HIJ wel fier op me is, ik ben een krak geworden in falen…”
Deze woorden klinken misschien wel heel erg vreemd, toch bevatten ze zoveel rijkdom voor mezelf. En deze wil ik ook jou niet onthouden.
Voor ik verderga met mijn verhaal, wil ik jou er even graag wat meer bij betrekken.
Hoe is jouw relatie met falen en succes?
Hoe ga je om met de fouten die jezelf maakt en hoe kijk je naar de fouten of het succes van anderen?
Bekijk je falen als een kostbaar onderdeel van je eigen unieke pad naar succes?
Of is falen voor jou een uitnodiging om jezelf te straffen, klein te houden en je dromen weer ergens veilig op te bergen?
Neem gerust even de tijd om deze woorden wat dieper te laten doordringen.
Tijd is wat mij betreft nog zo’n prachtig goed waar zoveel misverstanden over bestaan. Je kan voor mijn part niet voldoende tijd vrijmaken om je regelmatig even te bevragen bij jezelf en écht contact te maken met jezelf en de diepere lagen van het leven.
Ik denk dat hij wel fier op me is,…
Nu terug naar mijn bewering van hierboven “Ik denk dat HIJ wel fier op me is, ik ben een krak geworden in falen…”
Ik vertel er je graag even wat meer over!
Als ik even terugblik op mijn leven tot en met nu, zou je het kunnen onderverdelen in verschillende fases.
De eerste fases
Een eerste fase van 0-4 jaar ongeveer, waar mijn nieuwsgierigheid, leergierigheid en voorliefde om aan den lijve ervaringen op te doen zoveel sterker was dan de angst om te falen of gestraft te worden voor die fouten.
Een tweede fase van 4-31 jaar waar ik er mijn levenswerk van maakte om mogelijke fouten en bijhorende gevolgen te vermijden. Een fase waarin ik mijn stinkende best deed om een “braaf meisje”, een ideale dochter, partner, moeder, werknemer, gedienstig wezen, bijna heilige te zijn.
Het keerpunt
Het keerpunt, dat geïnitieerd werd door een enorme shock voor mij, kwam op mijn 31ste.
Ik was net bevallen van mijn tweede zoon.
Het inzicht dat ik me doodongelukkig voelde in mijn relatie verwarde en overweldigde me compleet. Het voelde enorm pijnlijk om te beseffen dat ik naast het moederschap geen flauw idee had wat ik écht verlangde van het leven en het leven van mij. Ik zat huilend op het strand, moederziel alleen. Tegelijk voelde ik me dankbaar voor de ruimte en tijd die ik daar even aan mezelf kon schenken. Terwijl de tranen over mijn wangen liepen en ik me pijnlijk bewust was van de puinhoop waarin ik me voelde zitten, hoorde ik een stem.
De stem, uit het niets, sprak als volgt “Lieve Jana, het komt allemaal in orde. Het enige wat jij nog mag leren in je leven is fouten maken”
“Nu zullen we het krijgen”, ging nog door me heen “nu ben ik dus echt officieel gek aan het worden”.
Nadat ik een paar keer om me heen gekeken had om te kijken wie dat tegen me zei, moest ik constateren dat daar geen ander mens, dier of ander levend wezen in de buurt was.
Dat deze stem mijn eigen gedachten zouden kunnen zijn was volledig uitgesloten. Compleet geschokt en zelfs licht teleurgesteld moest ik vaststellen dat dit wel degelijk een persoonlijke boodschap voor mij was. Een boodschap vanuit die oude vertrouwde wereld, waar ik als kind zo vaak bewust contact mee ervoer. Die liefdevolle bron van liefde en wijsheid, die ik God of Jezus noemde.
Het begin van iets nieuws
Om heel eerlijk te zijn, voelde het om meerdere redenen heel erg dubbel. Ik was niet bereid om aan mezelf toe te geven dat ik nog geloofde. Ik had de laatste jaren aan de wetenschappelijke/ medische wereld gewijd en was niet bereid om in fabeltjes te geloven. Hard bewijsmateriaal, dat was wat ik wou.
Anderzijds kon ik niet ontkennen, dat ik onmiddellijk wist wie er tegen me sprak en het verbaasde me op een bepaalde laag eigenlijk helemaal niet.
Op die laag was ik diep geschokt dat na al die jaren stilzwijgen, nu eindelijk een klaar en duidelijke boodschap kwam en dan nog wel die boodschap!!!! Hadden ze niets beters kunnen verzinnen????
Ik meen me zelfs te herinneren dat ik er zelfs lichtjes door verontwaardigd was…
Nu, die boodschap veranderde mijn hele leven.
Sinds die dag kon ik die woorden niet meer uitwissen.
Op die dag begon de belangrijkste initiatie van mijn leven.
Schaduwdansen
Ik werd ingewijd in de lagen van het échte leven. Het leren omgaan met de schaduwen in mezelf en om me heen. Ik kreeg massa’s kansen om te oefenen met fouten maken. Ik heb deze voluit aangegrepen om voluit te “flateren”. Ik leerde met vallen en opstaan weer dansen met mijn eigen schaduwen en die van anderen en het leven zelf.
De fase tussen mijn 31- 44 jaar wist ik mezelf onder andere te trakteren op een echtscheiding, financiële onzekerheid, een mislukte onderneming, een mislukte vzw, een complexe, verwarrende relatie gevolgd door nog een andere pijnlijke relatiebreuk, mensen die ik op hun tenen trapte, niet zo handige keuzes in de opvoeding van mijn kinderen, een droom om mijn huis te renoveren die ik niet waar kon maken …
In mijn eigen ogen en die van de buitenwereld was ik zeer zeker geslaagd in mijn missie om te falen. Ik voelde me zo vaak een mislukking, tekortschietend, zelfs beschaamd en schuldig omdat ik het niet “beter” deed.
De harde leerschool
Hoewel ik die boodschap van de stem nooit vergeten ben, weigerde ik er vaak naar te luisteren. Dit leverde me mijn grootste fout en vandaaruit belangrijkste levensles en groei op!
Ik koos voor strengheid.
Zelfkastijding werd mijn tweede natuur.
De lat werd steeds hoger gelegd en de teleurstelling in mezelf groeide evenzeer, bij elke keer dat ik over die hoge lat struikelde.
Ik stond puur op wilskracht weer op.
Als een pitbull bleef ik gaan.
Soms voor de compleet verkeerde redenen, gelukkig af en toe ook voor de zuivere.
AL die ervaringen, die ik op deze manier mocht verzamelen brachten me inzichten, wijsheid, ervaring.
Ik leerde onderscheiden wat van mij was en wat van een ander.
Het werd steeds duidelijker wat uit mijn hart kwam en wat uit mijn hoofd.
Ik leerde toegeven waar ik fout zat en stond open voor feedback en inzichten die verbetering met zich meebrachten.
Ik liet me coachen en ondersteunen op die lagen waar ik vaardigheden miste.
Ik koos ervoor om schadelijke invloeden los te laten en te KIEZEN voor die stappen waar ik me intuïtief toe geleid voelde.
Bestaan echte fouten wel?
Deze ervaring deed een vraag in me wakker worden “bestaan echte fouten wel?”
Wat eerder fout leek te zijn, bracht toch duidelijk naast de pijnlijke ongemakken ook prachtige vruchten met zich mee?!
Ik koos ervoor om schuld en schaamte te vervangen door (be)rouw en groei.
Ik verruilde mijn (t)rots, waar ik zo lang achter verstopt bleef door “bewust gaan staan voor wie ik ben”.
Ik liet de angst voor de gevolgen of voor het falen de ervaring niet langer van me stelen.
Het schijnleven, het overleven maakte plaats voor steeds meer ontspannen en bewust leven.
Het tegenspartelen en alles koppig zelf willen doen op wilskracht werd vervangen door een steeds dieper geloof en een vanuit overgave samenwerken met die kracht die zoveel groter is dan mijn beperkte menselijke bereik.
En the story goes on and on
Deze laatste fase, 44-49 jaar, die nu nog steeds verder gaat, is typerend voor de manier waarop de stappen worden gezet.
Ze is typerend voor een groeiende mate van zelfrespect, eigenwaarde, zelfvertrouwen en zelfliefde.
Ze bracht me relativering, vreugde, humor.
Ze bracht me de relatie van mijn dromen, een nog steeds meer bloeiende zaak, een krachtige band met mijn twee fantastische zonen, een huis en thuis waar ik me meer dan welkom voel.
De Jana die ik ben in mijn job, is dezelfde als die in relatie staat tot mijn kids, partner, vrienden en familie.
De maskers en aangeleerde rolletjes verdampten gaandeweg steeds meer en maakten plaats voor de ware ik.
Een zielsdiep mens, met haar wortels diep verankerd in de aarde en de takken wijd en open gespreid naar de hemel.
Een rijk leven
Die ene stem, met die eenmalige boodschap luidde het begin in van een nieuw leven. Een rijk leven.
Een leven dat ik eerst mocht gaan omarmen.
Stappen die ik zelf mocht gaan zetten.
Geschenken die ik eigenhandig eerst moest openen.
Gebruiksaanwijzingen die ik vanuit ervaring mocht leren kennen.
In samenwerking met de meest liefdevolle zakenpartner, coach, boezemvriend, rots in de branding, de meest onvoorwaardelijke gids, die ik weer mocht leren herontdekken IN mij.
De glorie van contradictie
Is het niet heerlijk contradictorisch?
Door te stoppen met een supermens met bovennatuurlijke krachten te willen zijn, dat uitblonk in perfectie, kon ik langzaam meer en meer plaatsmaken voor die diepere lagen in mijn menszijn. Die de toegangspoort openden naar de goddelijke sprankel die daardoor vrijer door me heen kan stromen.
Het meest magische is, dat ik deze zelfde kracht en liefde zie en ervaar in de ogen van mijn echtgenoot. Dat die zelfde bron van leven ons verbindt en begeleidt op ons pad, afzonderlijk en samen. Ik durf zelfs beweren dat we vanuit deze laag bij elkaar zijn gekomen.
Dus, ja, nu zoveel jaren later vult mijn hart zich met dankbaarheid als ik terugdenk aan dat ene moment ruim 18 jaar geleden. Dankbaar voor de ervaring, voor de woorden, voor mijn bereidheid om ze te willen horen en dankbaar voor de prachtige reis die ze me tot de dag van vandaag hebben gebracht.
Een terugblik
Even terugblikkend naar het begin van deze blog, denk ik dat ik dus wel kan stellen dat:
“Ik denk dat HIJ wel fier op me is, ik ben een krak geworden in falen…” en als beloning ervaring ik dagelijks een beetje puurder, de hemel op aarde die HIJ me ooit beloofde. En WEET ik nu, falen en succes gaan hand in hand. Het zijn beiden evenwaardige bouwstenen voor dit rijkgevulde leven!
Hoe wens jij vanaf hier te kijken naar jouw fouten?
Hoe kies jij om vanaf hier het falen in te zetten ten dienste van je succes?
Wil jij graag wat ondersteuning in jouw proces van in het reine komen met het “falen” in jouw leven?
Contacteer me vrijblijvend voor een coachingsgesprek: info@janaschoefs.be
In de online cursus ” Het pad van bewustzijn” deel ik alle tools, inzichten en stappen die me persoonlijk weer in het reine hielpen komen met mezelf en het leven.
KLIK HIER voor meer info