Kerstmis
Voor mij altijd een bijzondere tijd van het jaar.
Eentje waar allerlei emoties samenkomen.
Een tijd waar licht en donker elkaar ontmoeten.
Een tijd waar hoop, liefde, verbinding en vrede tastbaar worden, net als opgekropte frustraties, pijn en verdriet.
Een tijd van vergeving en in het reine komen met het verleden.
Een tijd van inzicht en waar nodig bijstellen van mijn doelen.
Een tijd van opladen en vreugde.
Een tijd van vernieuwing: nieuwe kansen, nieuwe mogelijkheden.
Een tijd van geven & ontvangen.
Als kind vond ik het zalig om een deel van mijn zakgeld te sparen om dan bij kerst iets te kunnen kopen voor diegenen waar ik zoveel van hield.
Het moesten geen grootse dingen zijn,
maar ik vond het zalig om hen iets te geven wat ze zichzelf niet altijd gaven.
Ik vond het heerlijk om mijn liefde te steken in deze kunst van geven en ontvangen.
Ik genoot van het bedenken van wat ik wilde geven, van het op jacht gaan naar cadeautjes, van het inpakken ervan, van het geven en van het ontvangen.
En eigenlijk is dat tot op de dag van vandaag nog steeds zo .
Ik genoot als klein kind van het “allemaal samen zijn” bij mijn grootouders.
Ik genoot van de lichtjes en de warmte binnen terwijl het buiten koud was.
Ik voelde me dankbaar voor de lekkere geuren en smaken die er in overvloed aanwezig waren.
Ik voelde op die dagen rijker, vervulder, meer verbonden dan anders, ondanks de beperkingen die er ook echt wel waren.
Ik was me pijnlijk bewust van het feit dat niet iedereen het geluk had om een warm huis, een volle buik en cadeautjes onder de boom te hebben. En dit besef versterkte mijn verlangen om iets voor anderen te mogen betekenen en mijn eigen geluk nog bewuster te vieren!
Mijn wederdienst: zoveel als mogelijk, het maximum uit het leven te halen dat ik cadeau kreeg.
Toch is kerst ook de periode waarin ik voor het eerst iemand verloor waar ik heel veel van hield,
waar ik me regelmatig ondergedompeld voelde in eenzaamheid en verdriet,
waar ik me later bij tijden overbelast voelde door de “verplichtingen”,
waar ik me regelmatig stoorde aan de “leegheid” en het gebrek aan échte verbinding die ik soms ervoer,
waar de duistere plekken in mijn leven pijnlijker dan ooit zichtbaar werden…
En tegelijkertijd was er altijd die liefdevolle sprankel, dat warme vlammetje diep vanbinnen dat elk jaar bij kerst weer net wat meer ontstoken werd.
Het verlichtte die plekken die ik eerst niet zag: mijn eigen controledrang, mijn strengheid en zelfoordeel, mijn angst om mezelf te zijn, mijn moeite met grenzen stellen, mijn onvermogen tot vergeven, mijn vasthouden aan oude verhaaltjes, mijn muurtje om mijn hart, mijn “opgeven” van moeite doen om de ander weer écht te kunnen bereiken, mijn ondankbaarheid, mijn machteloos gevoel, mijn eigen tekortsdenken,…
De pijn, de eenzaamheid, de overprikkeling, de onuitgesproken frustraties, de oude koeien en onverzorgde wonden gaven me net datgene wat ik zo nodig had.
Niet per se wat ik wilde!
Maar wel degelijk wat ik nodig had!
Ze wezen me de weg naar binnen, naar heling, naar diepere lagen van begrip en liefde, naar ware verbinding IN mij, naar de rust en vrede waar ik zo naar snakte.
Ze leerden me om mijn licht niet langer te dimmen als het leven zwaar of moeilijk voelde en kracht te putten uit de dankbaarheid voor wat er WEL was.
Ze leerden me om steeds meer de verandering te ZIJN die ik zo graag wenste.
De vrede, de liefde, de verbinding, de emotionele nabijheid, de diepgang, de vreugde, de vergeving, de rust, de geborgenheid,…
Ik leerde ze steeds meer vinden in mezelf en GEVEN aan anderen, om daardoor op magische wijze steeds meer te mogen ontvangen.
Ik leerde de pijnen en duistere kantjes, die kerst zichtbaar maakte, benutten als transformatiekracht en het vervult me met ontzag en zoveel dankbaarheid dat de verbinding met die wonderlijk mooie, zuivere liefdeskracht die dat baby’tje eeuwen geleden naar de aarde bracht, meer dan verlossend blijkt te zijn.
Ook al was hij al op vlucht van voor zijn geboorte, was hij niet welkom op een warme plek en moest hij op de wereld komen in een stal, ook al kreeg hij zijn hele leven tegenwind tot zijn laatste adem. Hij leefde voor dat omstandigheden je licht niet horen te dimmen, dat ze je licht zelfs kunnen versterken en dat ware liefde NOOIT sterft en zelfs tot ver voorbij de dood nog steeds harten kan raken.
Ze is besmettelijk… als je het toelaat
Ik wens je een zalige kerst, die magisch diepe lagen van vrede en liefde mag ontketenen in jou en alles en iedereen die je lief is.
liefs
Jana