Soms krijg ik wel eens de vragen:
“Waarom voel ik mijn intuïtie niet?
Waarom voel ik me niet gesteund door het leven?
Of kan het dat ik gewoon geen energie voel?”
Energetisch wezen
Kan het zo zijn, zou het logisch zijn, dat sommige mensen gebouwd zijn om energie waar te nemen en anderen niet? Of is het veel aannemelijker dat we wel degelijk allemaal energetische wezens zijn, bewust of onbewust.
Hoewel iedere situatie en elke persoon anders zijn, is de rode draad van mijn antwoord op bovenstaande vragen dat zij, die de energie (nog) niet voelen het waarschijnlijk te ver zoeken en te ingewikkeld maken.
En dat er meer dan waarschijnlijk een aantal misvattingen geloofd worden die maken dat de clou gemist wordt…
Het kan en mag allemaal zoveel eenvoudiger zijn dan men vaak is gaan geloven!
Energetisch lichaam
En het antwoord ligt zoooo dicht bij, letterlijk onder je neus,
je lichaam, je relatie met haar en alles wat er in haar leeft is wat mij betreft je allergrootste sleutel en guru in je leven…
En wie het lichaam niet omarmt, met alles erop en eraan, zal ook de échte verbinding met zijn/haar essentie zelden bewust kunnen ervaren.
Wat me vaak opvalt is dat er nog een misverstand bestaat omtrent deze minder “zichtbare” lagen van het leven, die wat mij betreft de meest essentiële zijn van ze allemaal!
Staat spiritualiteit los van het aardse leven? Of is het net de brug tussen hemel en aarde?
Het lijkt soms wel alsof spiritualiteit of energie thuishoren in het hoekje van zweverig, alles behalve aards, “speciaal”,…
Je hoort er allerlei dingen voor te doen op speciale tijdstippen, bij bepaalde standen van de sterren, in een bepaalde volgorde,
allerlei regeltjes voor te volgen, initiaties in te ondergaan, bepaalde plekken voor te bezoeken, speciale kledij voor te dragen, materiële dingen af te zweren, je enkel te omringen met gelijkgestemden, ver weg te blijven van anderen die minder “wakker” zijn en je energie zouden kunnen stelen…
Dit zijn nog maar een handjevol overtuigingen die ik in mijn leven tegenkwam en waar ik het eerlijk gezegd alles behalve mee eens ben!
De rijkdom van zijpaden
Hoewel ik zelf ook heel wat zijpaden onderzocht in mijn leven, bepaalde periodes heel wat (schijn)veiligheid vond in kennis en bepaalde theorieën, verhalen, die uiteindelijk ook allemaal maar overtuigingen bleken te zijn,
merk ik de laatste jaren bij mezelf de enorme “pull” naar eenvoud, gestript van alle tirlantijntjes op.
Wat me daar het meest in verheugt is de rust, zachtheid en als vanzelf ontwakende kracht die daar mee gepaard gaan.
Gewoon simpelweg ik en mijn relatie met mijn lichaam én de goddelijke essentie… die op dezelfde plek te vinden (lees: ervaren) zijn wat mij betreft.
Met mijn twee voeten stevig op de grond, dankbaar genietend van mijn aardse leven en alle overvloed, relaties, wonderlijk mooie ervaringen én pijnlijke ervaringen die daar bij horen.
Gewoon simpel als mezelf, levend aan deze kant van de aardbol, dealend met de geschenken én de uitdagingen die daarbij komen kijken.
In het NU en de kleine dingen van alledag mijn meditatie beleven.
Steeds dieper verbonden met al wat is vanuit contact met mijn lijf, mijn gevoelens, bewustzijn van elke cel in mijn lichaam, de energie in en om me heen…
Verdiepende wortels, die mijn relatie met de aarde en al haar aardse aspecten helpen liefhebben en zacht verspreidende takken die ontvankelijk openstaan om het leven vrij door me heen te laten stromen en het als een geschenk te eren en delen met anderen… beiden van evengroot belang!
Energetische evolutie
Hoewel ik aan alles voel dat mijn energie door de jaren heen heel erg geëvolueerd is, durf ik vol overtuiging beweren dat elke omweg, elke hoogte en laagte, elke omweg en elke groeipiek ALLEMAAL even waardevol en rijk waren en bijdroegen aan wie ik nu ben.
Dat in nu niet “beter” of “slechter” ben dan toen noch dat mijn waarde gestegen of gezakt zou zijn…
Ik VOEL me bewuster gelukkig en rijk, maar dat is louter subjectief.
Zowel de momenten van veel voelen, als van wegvluchten van wat ik voel,
van focus op de ander, op mezelf of die op de essentie, momenten van zweven en die van landen, ze horen er allemaal bij,
ze dragen een onschatbare waarde in zich waar ik o zo dankbaar voor ben.
Ik was en ben op elk moment waar ik hoor te zijn, hoef het leven niet slaafs te ondergaan, hoef het niet onder controle te houden maar mag er bewust in meecreëren.
Momenten dat ik meer in mijn hoofd zat “voelde” ik minder helder en werd ik overspoeld door emoties, twijfels, onzekerheid.
Emoties waren soms zo heftig dat ik concludeerde dat ze onveilig waren, waardoor ik onbewust de band verbrak met mijn lichaam en haar belangrijke boodschappen voor mij. Ik bouwde muurtjes, harnassen, ging verdoven, vluchten, kapot analyseren, …
Spiritualiteit krijgt pas waarde als ze geleefd wordt op aarde
Ik nam mijn toevlucht tot mijn ivoren toren, hoog in mijn hoofd. Vandaaruit regelmatig wegvluchtend in fantasie en mooiere oorden of nachtmerriewaardige doemdenkscenario’s.
Of ik ging vooral steunen op “hulp” van buiten, luisteren naar anderen, waarvan ik dacht dat ze het beter wisten,
volgen van initiaties die me zouden “redden”, toepassen van technieken die mijn energie zouden verhogen en meer rust in mijn leven zouden brengen (door de omgeving te veranderen in mijn gewenste scenario 🙂 ),… resulterend in tijdelijke momenten van (schijn)vrede en rust, bakken inzichten die eigenlijk ballast waren zolang ik ze niet ging toepassen, ontnuchterende landingen in het echte leven die alles behalve leken op het sprookjesgevoel van die zogezegde “redding”.
Ik geloofde voorspellingen van anderen, ging er momenten naar leven, gaf mijn kracht weg aan goedbedoelende guru’s, zocht allerlei middelen om die verbinding steeds dieper te kunnen ervaren en maakte onbewust afgoden van tussenstappen die de essentie niet waren…
Ik leefde regelmatig in woorden ipv daden.
Verzoening tussen binnen en buiten
Nu geloof ik steeds meer:
Geen enkele methodiek, geen enkele religie, geen enkel stappenplan, reeks rituelen, initiatie is in staat om te doen wat jij in je draagt…
De bereidheid tonen om alle ballast van je af te laten glijden, door mensen gecreëerde dogma’s en regels naast je neer te leggen en zachtjes, liefdevol, in stilte, in alle nederigheid de reis naar binnen gewoon aan te gaan.
Om daar de leiding weer te geven aan die oneindige, liefdevolle goddelijke bron IN jou.
Echt contact makend met de pijn, het verdriet, de angst, de boosheid, de spanning, de onzekerheid, de ongemakken, teleurstellende inzichten over jezelf, vergeten dromen, schuld en schaamte,… die je daar kan ontdekken als megastruikelblok.
De weg versperrend naar de overvloedige liefde, rust , vrede, dankbaarheid, verwondering, kracht, zachtheid die IN jou wacht om bevrijd te worden.
Gevoeld te worden
Doorleefd te worden
Bezield te worden
Geleefd te worden
en ja… ook gedeeld te worden…
En daar… in die eenvoud van ZIJN met wat is, met het nederig openen voor die pure zuivere bron die in en om je heen stroomt, daar ontwaakt en versterkt dat magische zintuig dat niet naar buiten maar naar binnen is gekeerd.
Pas als je thuis bent kan je de deur openen, als er geklopt wordt
Thuis in je lijf, diep verbonden met dat wat IS op dit moment,daar leer je de taal van je lichaam én de God in jou weer verstaan en spreken.
Daar weerklinkt de heldere stem van je intuïtie en leer je haar onderscheiden van de talrijke stemmetjes van angst en gewoonte.
Daar transformeert je gevoeligheid in harmonie met je wonderlijke brein tot een sensitiviteit die dieper gaat dan je dromen kan.
Daar neem je plaats op je troon, in jouw tempel waar hemel en aarde elkaar omarmen.
En ja, hier gebruik ik weer woorden in een poging om te omschrijven hoe ik deze energie ervaar.
Als je liever gewoon wil “voelen”, “ervaren” vanuit je eigen lichaam zodat je hoofd minder tussen kan komen?
Schrijf je deze zomer nog in voor een psoas of MELTworkshop of kom meegenieten in een praktische workshop “leven in energie”…
Wil je graag meer info over een van deze dingen?
Stuur me even een pb en ik help je heel graag verder.